ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:กิมปังบ๊วย - ยาขอบ.djvu/488

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

"...ในยามเจ็บหนัก นายแพทย์ผู้ดูแลชีวิตสั่งห้าม -- และห้ามเด็ดขาดมิให้ข้าพเจ้าทำงานสิ่งไรในการใช้ความคิด -- ไม่ให้เขียนหนังสือ ที่สุดแม้แต่พูด --

"ดิ้นรนออกจากคำสั่ง เอาเถิด แม้ไม่ได้เขียน ขอเพียงได้อ่าน - ก็ยังดี! ข้าพเจ้าได้อ่าน --

"หนังสือเล่มนั้นดูดดึงความรู้สึกของข้าพเจ้าเหลือเกิน บัดนี้ข้าพเจ้ากล้ากล่าวได้อย่างเต็มปากว่า เพราะอาศัยความดื่มด่ำจากรสชาติของไทย และความละมุนละไมตามเนื้อเรื่องของหนังสือเล่มนั้น -- เล่มที่ข้าพเจ้าได้อ่าน -- บัดนี้ข้าพเจ้าหาระย่อต่อความตายแล้วไม่!

"หนังสือเล่มนั้นชื่อ 'Chin P'ing Mei' ซึ่งเบอร์นาร์ด เมียลล์ (Bernard Miall) ชาวอังกฤษ เป็นผู้แปลจากภาษาเยอรมันที่ฟรันซ์ คูห์น (Franz Kuhn) ได้แปลออกมาจากภาษาจีนอันเป็นต้นฉบับดั้งเดิมที่แท้จริง -- หนังสือเล่มนี้แลจับใจข้าพเจ้า จนมิอาจจะวางมันลงได้..."

ยาขอบ