ถ่ายรูปแล้วเสร็จลงเรือประพาสล่องไปขึ้นท่าหน้าวัดเสด็จเพื่อจะถ่ายรูปวัดเสด็จ ซึ่งเป็นที่จารึกบอกเรื่องพระพิมพ์ แต่คำจารึกนั้นได้นำไปกรุงเทพฯ เสียแล้ว
แล้วจึงเดิรไปวัดคูยาง ซึ่งเป็นที่พระครูเจ้าคณะอยู่ผ่านถนนสายใน ถนนสายนี้งามมากได้ถ่ายรูปไว้แลให้ชื่อถนนราชดำเนิร วัดคูยางนี้มีลำคูกว้างประมาณ ๖ วาหรือ ๘ วา น้ำขัง หอไตรและกุฎิปลูกอยู่ในน้ำแปลกอยู่ ต่อข้ามคูเข้าไปจึงถึงบริเวณพระอุโบสถ ทางที่เข้าเป็นทิศตะวันตกด้านหลังหันหน้าออกทางทุ่ง มีพระอุโบสถย่อมหลังหนึ่งวิหารใหญ่หลังหนึ่ง ก่อด้วยแลงแต่เสิมอิฐถือปูน หลังคาเห็นจะผิดรูปเตี้ยแบนไป หลังพระวิหารมีถาน ๓ ชั้น อย่างพระเจดีย์เมืองนี้ แต่ข้างบนแปลงเป็นพระปรางค์ เห็นจะแก้ไขขึ้นใหม่โดยพังเสียแล้วไม่รู้ว่ารูปเดิมอย่างไร ในพระวิหารมีพระพุทธรูปต่าง ๆ อยู่ข้างจะดี ๆ พระครูเลือกไว้ให้เป็นพระลีลาสูงศอกคืบ กับอะไรอีกองค์หนึ่งต้นเต็มทีไม่ชอบ จึงได้ขอเลือกเอาเอง ๔ องค์ เป็นพระยืนกำแพงโบราณแท้ชั้นเขมรองค์ ๑ พระนาคปรกขาดถานเขาหล่อถานเติมขึ้นไว้องค์ ๑ พระกำแพงเก่าอีกองค์ ๑ พระชินราชจำลองเหมือนพอใช้อีก
