ไปมิได้ อ้ายเวียงจันท์ว่า ไปไม่ได้ก็ (ให้กวาด) ครอบครัวขึ้นไป (เมืองเวียงจันท์) เจ้าเมืองชนบทก็กลับมา ครั้นณเดือน ๔ ข้างขึ้น ข้าพเจ้าได้ยินอ้ายลาวพูดกันว่า ตำรวจเมืองเวียงจันท์มาณเมืองชนบท ๒๐ คนมีปืน ๓ บอกถือหอกดาบครบมือกัน แต่ตัวนายตำรวจนั้นชื่อใดข้าพเจ้าไม่ทราบ มาทางหัวเมืองชนบท (ให้กวาด) ครอบครัวณบ้านข้าพเจ้าแลครัวเมืองชนบทไป ๑๔ คืน ๑๕ คืนถึงบ้านนาแตง ครัวชายหญิงใหญ่น้อยประมาณ ๒๐๐๐ แต่บ้านนาแตงไปหนองบัวลำภูทางคืนหนึ่ง ครั้นเมื่อณเดือน ๖ ข้างขึ้น อ้ายเพี้ยสิงหนาทเมืองเวียงจันท์ไปณบ้านนาแตงที่ครัวอยู่ เกณฑ์เอาคนครัวเมืองชนบทแต่อายุ ๑๕ ปี ๑๖ ปีขึ้นไป ได้คนประมาณ ๓๐๐ คน ๔๐๐ คน เมืองแสนเมืองจันท์อุปฮาดราชวงศ์เมืองชนบทก็ไปด้วย ตัวข้าพเจ้าก็ต้องเกณฑ์มากับเมืองแสนคืนหนึ่งถึงหนองบัวลำภู ให้เข้าอยู่ในค่ายหนองบัวลำภู ข้าพเจ้าเห็นคนเมืองเวียงจันท์ . . . . . . . . . . อยู่ด้วยอ้ายเพี้ยสิงหนาทประมาณ ๓๐ คน ๔๐ คน เมืองกาฬสินธุ์ เมืองร้อยเอ็ด
