พระบาทสมเด็จบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวว่า จีนงุ่ย จีนก๋งเชิ่ง วิวาทแก่กันว่า จีนงุ่ยเช่าสำเภาจีนก๋งเชิ่งไปค้าขาย สำเภาต้องพายุอัปปาง จีนก๋งเชิ่งเจ้าของสำเภาจะคิดเอาค่าสำเภาแก่จีนงุ่ย ข้าพระพุทธเจ้ามิรู้ทีจะเรียกให้ฉันใด ขอพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชโองการพิพากษา จึงพระพุทธเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระเอกาทศรฐ มีพระบรมราชโองการดำรัสว่า ถ้าลูกค้าวานิชเช่าสำเภานาวาแก่กันไปค้าขายยังประเทศใดอันสุดหล้าฟ้าเขียว และสำเภาต้องพายุ และเสากระโดงหัก และยังถูกคลื่น และอัปปางแตกเสียหายก็ดี เป็นการกำหนดอายุสำเภานั้น และจะเอาค่าเช่าสำเภาแก่กันมิได้ เหตุใดจึงกล่าวดั่งนี้ เหตุว่าถึงกาลวิบัติแห่งสำเภา
กับในลักษณะเบ็ตเสร็จอีกบทหนึ่งมีความว่า ในปีจุลศักราช ๑๕๐๖ พระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีเสด็จณพระที่นั่งมังคลาภิเษกโดยบูรพาพิมุข จึงขุนธรณีบาลกราบบังคมทูลพระกรุณาว่า พันพาลหาความจ่ายศ ขุนพิชัยสงครามว่าจ้างสามเกียนลงเรือขุนพิชัยสงครามเมื่อไปวัดโปรดสัตว์สามเกียนทองเบี้ยค่าจ้างแก่จ่ายศ อยู่มาประมาณ ๕–๖ วัน ผู้ร้ายแทงสามเกียนตาย จะได้มี
