๏ มหาสตฺโต องค์พระมหาสัตว คือ พระภูริทัตตนาคราช เนสาทํ ทิสฺวา ลืมพระเนตรเหนนายเนสาทเสือกสนมา ก็ทรงพระจินตนาในพระหทัยว่า อุโปสถสฺส เม อนฺตรายํ กเรยฺย อุโบสถแห่งเราไซ้จะถึงซึ่งอันตราย อิมํ นาคภวนํ เนตวา อันพนายเนสาทผู้นี้ อาตมาเคยพา เบิกคงคาไปภพพ์นาค มหาสมฺปตฺติยํ ปติฏฐเปสิ แบ่งสมบัติมากให้ครอบครอง มณึ คณฺหิตุํ น อิจฺฉติ ให้แก้วฃองประเสริฐศรี ควรจะยินดีก็มิอยากรับ อหิตุณฺฑิกํ คเหตฺวา บัดนี้กลับก่อกรรม ทำหมองูจู่มา มิตฺตทุพฺภิโน ภุชฺเฌยฺยํ ผิแลอาตมโกรตมันผู้ประทุษมิตรเล่า สีลํ เม ขณฺทํ ศีลแห่งเราก็จะฃาดหมด จตุรงฺคสมนฺนาคโต อุโปสโถ อธิฏฺฐิโต อันอุโบสถพร้อมด้วยองค์สี่ประการ ซึ่งอาตมอธิษฐานแต่ประถมนั้น จงตั้งมั่นอยู่ตามเดิมอย่ารู้สลาย อาลมฺพายโน หากอาลัมพายน์จะตัดจะต้มจะแกง จะทิ่มแทงประหารด้วยเหล็กแหลมก็ตามที เรานี้จะมิโกรธมิฃึ้ง จินฺเตตฺวา นึกหรือหนึ่งหากกู ดูหมองูนี้ด้วยฉุนเฉียว บัดเดี๋ยวก็จะเปนจุณไป แต่ช่างเถอะจะอดใจไม่โกรธมัน อกฺขีนิ นิมมิลิตวา พลันหลับเนตรสำรวมใจ กระทำให้เปนไปในเบื้องหน้า ด้วยอธิษฐานบารมีมิได้หวั่นไหว ซุกพระเศียรเฃ้าไปในหว่างขนดเน่งนอนแล
