มีราวเรื่องว่า พระยาเอกราชา เจ้าเมืองปุปผวดี ทรงพระสุบินว่า ได้ขึ้นสวรรค์ ครั้นตื่นบรรทม มีพระหฤทัยใคร่จะไปจริง ๆ จึ่งตรัสปรึกษากัณฑหาลพราหมณ์ ผู้เป็นปุโรหิตว่า มีทางจะไปสวรรค์แต่ภพนี้ได้อย่างไรบ้าง กัณฑหาลพราหมณ์เห็นได้ช่องที่จะทำลายล้างพระจันทกุมารโพธิสัตว ผู้เปนพระโอรสองค์ใหญ่ในพระยาเอกราชา ด้วยเป็นผู้กีดขวางมิให้ได้พิพากษาความกินสินบน จึ่งกราบทูลว่า มีทางที่จะเสด็จไปสู่สวรรค์ได้ด้วยฆ่าคน มีต้นพระราชบุตรกับทั้งสัตวสิ่งละสี่ ประกอบการบูชายัญ พระราชาก็ตกลงปลงพระหฤทัยที่จะทำตาม ตรัสสั่งให้จับพระราชบุตร มีพระจันทกุมารเปนต้น กับทั้งคนอื่นอีก พันธนาการเพื่อฆ่าบูชายัญ
ฝ่ายกัณฑหาลพราหมณ์ก็ตกแต่งสถาน เชิญเสด็จพระราชา พาบุคคลอันจะฆ่าไปสู่ที่บูชายัญ ให้พระจันทกุมารนั่งก้มพระศอในหลุม แล้วกัณฑหาลพราหมณ์ถือถาดทองเพื่อรองโลหิตมือหนึ่ง อีกมือหนึ่งจับเอาดาบเพื่อจะตัดพระศอ
พระนางจันทา ชายาพระจันทกุมาร ไม่ทนได้ จึ่งประนมหัดถ์ตั้งสัจจาธิษฐานขอแรงอมนุษย์ช่วย ท้าวสักกเทวราชก็ฉวยค้อนเหล็กอันโพลง (คือ วชิราวุธ) เหาะลงมาคุกคามพระราชาว่า ถ้าไม่ปล่อยคนทั้งนั้น จะสังหารเสียด้วยค้อนเหล็ก พระราชามีความกลัว จึงสั่งปลดเครื่องพันธนาการ และในขณะเดียวนั้น ฝูงชนอันมาประชุมอยู่ก็ทุ่มกัณฑหาลพราหมณ์ด้วยก้อนดินถึงแก่ความตาย
สมเด็จพระศาสดา เมื่อจะทรงประกาศความข้อนั้น ตรัสว่า
| สพฺเพ ปตนฺติ นิรยํ | ยถา ตํ ปาปกมฺมํ กตฺวา |
| นหิ ปาปกมฺมํ กตฺวา | ลพฺภา สุคติ ธิโต คนฺตุนฺติ ฯ |
| สัตว์ทั้งหลายทำบาปกรรมไว้อย่างไร | ย่อมตกนรกหมด |
| สัตว์ทั้งหลายไม่ทำบาปกรรมเลย | ไปจากโลกนี้ ย่อมได้สุขคติ ฯ |
