หน้า:นิทานอีสป (2499).pdf/27

นิทานที่ ๖ เรื่อง กากับนกยูง

กาตัวหนึ่งนึกอยากจะให้วิเศษยิ่งกว่าเพื่อนกาด้วยกัน จึงไปเที่ยวเก็บเอาขนหางและขนหงอนนกยูงที่ร่วงหล่นอยู่ตามป่ามาแทรกแซมขนของตัว แล้วละฝูงกาไปทำเดินกรีดกรายและเล็มอยู่ข้าง ๆ ฝูงนกยูง เมื่อนกยูงเห็น จำได้ว่า ไม่ใช่พวกของตน ก็ช่วยกันจิกตีขับไล่ให้ออกไปเสียจากฝูง กาได้ความเจ็บปวดเป็นอันมาก จะทนอยู่ต่อไปอีกมิได้ จึงบินหนีลัดลอดไปแอบถอนขนนกยูงทิ้ง