และมีคำว่า "ข้าพระพุทธเจ้า" นำหน้าชื่อทุกเล่ม ไครซื้อไว้ก็มักปกปิดด้วยกลัวถูกจับ แต่ก็ยังไม่ปรากตว่า หนังสือฉบับหลวงเหล่านั้นแตกไปจากที่ไหนหยู่ช้านาน
เมื่อ พ.ส. 2447 พระบาทสมเด็ดพระจุลจอมเกล้าเจ้าหยู่หัวมีพระราชประสงค์จะซงส้างอนุสรเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็ดพระจอมเกล้าเจ้าหยู่หัวเมื่อจำนวนปีแต่พระบรมราชสมภาพครบ 100 ปีเปนอภิลักขิตกาล จึงโปรดไห้รวมหนังสือไนหอมนเทียรธัม หอพระสมุดวชิรญาน และหอพุทธสาสนะสังคหะ เข้าด้วยกัน ตั้งเปนหอพระสมุดสำหรับพระนคร ขนานนามตามพระสมนามาภิไธยของพระบาทสมเด็ดพระจอมเกล้าเจ้าหยู่หัวว่า "หอพระสมุดวชิรญานสำหรับพระนคร" และไห้มีกัมการจัดหอพระสมุดฯ นั้น คือ พระบาทสมเด็ดพระมงกุตเกล้าเจ้าหยู่หัวเมื่อยังเปนสมเด็ดพระบรมโอรสาธิราชเปนสภานายก กรมพระสมมตอมรพันธ์ และตัวฉัน กับทั้งพระยาประชากิจกรจักร (แช่ม บุนนาค) และพระยาโบรานราชธานินท (พร เดชะคุปต์) เปนกัมสัมปาทิก รวมกัน 5 คน เปนคนะพนักงานจัดการหอพระสมุดสำหรับพระนครมาแรกตั้ง เมื่อรวมหนังสือทั้ง 3 แห่งเข้าเปนหอสมุดอันเดียวกันแล้ว ถึงชั้นที่จะหาหนังสือจากที่อื่นมาเพิ่มเติม กัมการปรึกสากันเห็นว่า ควนจะหาหนังสือภาสาฝรั่งต่างชาติแต่ฉเพาะซึ่งแต่ง
