ระพีพัธนสักดิ์ (กรมหลวงราชบุรีดิเรกริทธิ์) ซึ่งเพิ่งสเด็ดกลับมาจากประเทสอังกริด โดยซงสำเหร็ดการสึกสาได้ปริญญาไนมหาวิทยาลัยออกสฟอร์ดแล้ว เปนอธิบดีจัดการโรงเรียนมหาดเล็กหลวง แต่พระองค์เจ้าระพีฯ กราบบังคมทูนว่า ได้ซงสึกสาวิชานีติสาตรเปนสำคัน สมัครับราชการทางฝ่ายตุลาการก็พอเหมาะอีกทางหนึ่ง ด้วยมีพระราชประสงค์จะไห้จัดการแก้ไขระเบียบสาลยุตติธัมหยู่ด้วยอีกหย่างหนึ่ง เวลานั้น กะซวงยุตติธัมยังบัญชาการแต่สาลไนกรุงเทพฯ เพราะไม่สามาถจะรับจัดการสาลยุตติธัมได้ทั่วพระราชอานาเขต สาลยุตติธัมตามหัวเมืองยังขึ้นหยู่ไนกะซวงมหาดไทยตามประเพนีเดิม ซงพระราชดำหริว่า จะรอการจัดสาลยุตติธัมตามหัวเมืองไว้จนกะซวงยุตติธัมสามาถรับจัดสาลหัวเมืองได้ ก็จะช้านัก จึงดำหรัดสั่งไห้ลงมือจัดการสาลยุตติธัมตามหัวเมืองด้วยอีกหย่างหนึ่งไนกะซวงมหาดไทย ฉันกราบทูนขอไห้ตั้งต้นจัดแต่ไนมนทลอยุธยาดูก่อน จึงซงตั้งข้าหลวงพิเสสสังกัดขึ้นไนกะซวงมหาดไทยคนะหนึ่ง ไห้พระเจ้าลูกยาเธอ พระองค์เจ้าระพีพัธนสักดิ์ เปนนายก พระยาไกรสรี (เปล่ง) เนติบันดิตอังกริด กับมิสเตอร์เกิก แปตริก เนติบันดิตเบลเยี่ยม (ซึ่งเปนผู้ช่วยเจ้าพระยาอภัยราชา โรลังยัคมินส) ทั้ง 3 คนนี้ ขึ้นไปจากกรุงเทพฯ มีข้าหลวงพิเสสไนท้องที่อีก 2 คน คือ พระเจ้าน้องยาเธอ กรมขุนมรุพงส์สิริพัธน (เมื่อยังเปนกรมหมื่น) สมุหเทสาภิบาลมนทล กับพระยาชัยวิชิต (นาค นะป้อมเพชร) ผู้รักสากรุงสรีอยุธยา รวมทั้งคนะ 5 คน เริ่มจัดการสาลหัวเมืองไน
