สังเกตดูเห็นทรงปีติยินดีจริง ๆ ถึงตรัสประกาศแก่ข้าราชการที่เฝ้าอยู่นั้นว่า “นี่ลูกเจ้านายของข้า ข้าเปนข้าพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้ามาแต่ก่อน” ดังนี้ แต่ตรัสแก่เราว่า ยินดีที่เราออกไปถึงเมืองพนมเพ็ญให้ได้ทรงพบปะซ้ำอยู่หลายครั้ง และตรัสต่อไปว่า ยินดีเหมือนได้พบญาติ อย่าให้เรานึกว่า เปนคนอื่นเลย ทูลตอบว่า เจ้านายซึ่งเปนพระราชโอรสธิดาของพระบาทสมเด็จฯ พระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ก็ดูเหมือนจะรู้สึกอยู่ด้วยกันทุกพระองค์ว่า ราชวงศ์กรุงกัมพูชาเหมือนกับเปนพระญาติ ด้วยทรงทราบอยู่ว่า พระบาทสมเด็จฯ พระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระเมตตากรุณาสนิทสนมมาแต่ก่อน ต่อนี้สนทนาเปนเรื่องเบ็ดเตล็ด แล้วสมเด็จพระศรีสวัสดิ์ทรงชักนำเจ้านายและเสนาบดีให้รู้จักเรียงตัว เมื่อเสร็จการสนทนาปราไส เจ้าพนักงารยกถาดรองถ้วยเครื่องดื่มเข้ามาแจก เครื่องดื่มนั้นมี ๒ อย่าง สีเหลืองรู้ได้ว่า แชมเปญอย่าง ๑ สีใสเหมือนน้ำอิกอย่าง ๑ แล้วแต่ใครจะเลือกดื่มอย่างใด เขาเอามาให้เราเลือกก่อน เราเห็นเปนการเฝ้าแหน ถึงไม่ชอบดื่มเมรัย ก็เห็นจำจะต้องเลือกเอาแชมเปญ แล้วเขาเอาไปถวายสมเด็จพระศรีสวัสดิ์ ทรงเลือกถ้วยน้ำใส (วันนั้น เราเข้าใจว่า เห็นจะเปนเพราะวันอุโบสถ จึงให้มีถ้วยน้ำมาถวายสำหรับทรงดื่มแทนเมรัย ต่อคราวหลังจึงทราบว่า ถ้วยน้ำใสนั้น คือ น้ำเลมอเนด โปรดเสวยแทนแชมเปญ ก็ถูกใจเรา เลยตามเสด็จด้วยในคราวหลัง) ทรงยกถ้วยกระทบดื่มประทานพร แล้วทูลลากลับ
