นิทานพระเจ้าเนาวสว่านวาดินทรงธรรมนั้นว่า ในกาลวันหนึ่ง สมเด็จพระเจ้ามามูนบรมกระษัติรย์อันผ่านสมบัติอยู่ณกรุงบัดดาดเสด็จออกน่าพระที่นั่ง ตรัสแก่มุขมนตรีว่า เราได้ยินผู้เถ้าผู้แก่เล่าสืบกันมาว่า สมเด็จพระเจ้าเนาวสว่านทรงธรรมอันประเสริฐเปนพระมหากระษัตริย์เสวยราชสมบัติอยู่ณเมืองมะดาวิน ประชาราษฎรชาวบ้านชาวเมืองทั้งปวงอยู่เย็นเปนศุขปราศจากทุกข์ภัยอันตราย ครั้นพระเจ้าเนาวสว่านเสด็จสวรรคตแล้ว พระเจ้าหรมุกได้ครองราชสมบัติแทนพระราชบิดา จังให้ทำมณฑปบนยอดภูเขาที่ในป่าแว่นแคว้นเมืองมะดาวินไว้พระศพพระเจ้าเนาวสว่านผู้เปนพระราชบิดา มณฑปนั้นทำด้วยทองคำประกับเนาวรัตนต่าง ๆ แล้วจารึกอักษรในแผ่นทองเปนข้อบัญญัติแลนิทานทำนองคลองธรรมไว้ในมณฑปนั้นทั้ง ๑๒ เหลี่ยม สำหรับพระมหากระษัตริย์แลเสนาบดิจะได้ปรนนิบัติตามให้อาณาประชาราษฎรอยู่เย็นเปนศุข แลพระมณฑปนั้นอยู่แห่งใดตำบลใดใครยังูเห็นย้างฤๅ เสนาบดีมุขมนตรีกราบทูลว่า เคยได้ยินแต่เล่าฦๅสืบมาต่อ ๆ กันว่า แต่พระเจ้าเนาวสว่านเสด็จสวรรคตมาจนตราบเท่าบัดนี้ นับตามศักราชได้ ๒๕๐๐ ปีแล้ว[1]
- ↑ สงไสยว่า ฉบับเดิม จำนวนจะเพียง ๒๕๐ ปี จะเขียนสูญเกินไปสูญหนึ่ง.
