(ทับ) ว่าราชการอยู่ ๑๖ ปี ครั้นปีเถาะ เดือน ๕ ยังเปนอัฐศก พ.ศ. ๒๔๐๙–๑๐ (จ.ศ. ๑๒๒๘–๙) เวลาบ่ายโมงเศษ ป่วยเปนลมถึงแก่อนิจกรรมโดยเร็วพลัน ในรัชกาลที่ ๔ ครั้งนั้นทรงรับสั่งกับสมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงษ์เมื่อยังเปนเจ้าพระยาศรีสุริยวงษ์ว่า เมืองพัทลุงขอให้กับพระวรนารถสัมพันธพงษ์ (น้อย) ฯพณฯ จึงมีท้องตราออกมาให้พระวรนารถสัมพันธพงษ์ (น้อย) มาว่ารั้งอยู่ ๒ ปี หาทันได้รับพระราชทานสัญญาบัตรไม่ ก็พอทรงพระประชวรเสด็จสวรรคตลงในปีมโรง สำฤทธิศก พ.ศ. ๒๔๑๑ (จ.ศ. ๑๒๓๐)
ครั้นพระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๕ เสด็จขึ้นเถลิงถวัลยราชสมบัติบรมราชาภิเศกในปีมะโรงนั้นแล้ว ปีมะเสง เอกศก พ.ศ. ๒๔๑๒ (จ.ศ. ๑๒๓๑) โปรดเกล้าฯ พระราชทานสัญญาบัตรให้พระวรนารถสัมพันธวงษ์ (น้อย) ผู้ว่าราชการเมืองปเหลียนเปนพระยาอภัยบริรักษจักราวิชิตพิพิธภักดีพิริยพาหะผู้สำเร็จราชการเมืองพัทลุง พระราชทานพานหมาก คนโท กระโถนทองคำ กระบี่บั้งทอง เสื้อหมวกทรงประพาศ ลูกประคำ แลกระดิ่งทองคำ เจียดเงินคาวหวาน ๑ คู่ แคร่สัปโทน แลตราทุติยจุลจอมเกล้า เปนเกียรติยศ ตั้งหลวงพิทักษ์ (พุ่ม) บุตรพระพลสงคราม (บัว) เปนพระพลสงคราม ตั้งนายขาวบุตรพระยาพัทธลุง (ทับ) เปนพระเกษตรานุรักษ์ผู้ว่าราชการเมืองปเหลียน ตั้งนายรุ่งบุตรพระยาปเหลียน (พิมพ์) เปนหลวงสิทธิศักดิ์ภักดีผู้ช่วย แลพระราชทานตราตระกูลตะติยะจุลจอมเกล้า
