แต่ฟ้าแสนหวีนั้นป่วยอยู่ขอโทษตัว ถวายเงินเจ้าอังวะ ๒๔๐ ชั่ง ฟ้าแสนหวีหาต้องจำไม่
อยู่มา ๓ วันมีหนังสือโปเมืองหน่าย มองปะเล เจ้าจันทร์ โปกองง่วน บอกลงไปอิกว่า จันทราชา มหาขนาน เข้ากันกับมหาวังเมืองเชียงรุ้งยกกองทัพไปรบโปกองง่วน เจ้าจันทร์ ณเมืองแจ อยู่ประมาณ ๒ เดือนทองกุยบ่าวอุยินมูมาบอกว่า โปเมืองหน่ายเอาตัวอุยินมูไปฆ่าเสียณเมืองหน่าย แลเจ้าอังวะให้มีหนังสือขึ้นมาหาอุยินมูลงไปเมืองอังวะ โปเมืองหน่ายบอกลงไปเมืองอังวะว่า อุยินมูกระทำความผิดกลัวฆ่าตัวเสียแล้ว แล้วฟ้าเมืองจาง ชิงอูเมืองตัน ซึ่งเจ้าเมืองแสนหวีให้คุมม้าลงให้พระเจ้าเชียงใหม่กลับคืนไปว่า ข้าพเจ้ามิใช่คนมหาขนาน เปนคนเมืองเชียงใหม่จริง เจ้าอังวะจึงให้ถอดข้าพเจ้านายไพร่ออกให้ปะทวยตอกลับไปเมืองแสนหวี ให้มาตสามท้าวอินทจักรนามหลวงไพร่ ๔ คนกลับไปบอกมหาขนานว่า จะให้พระยาพิมพิสารกลับไปอยู่แล้ว ให้พม่ามาส่งด้วย ๑๕ คน อยู่ประมาณ ๓ เดือนเศษ เจ้าอังวะให้ฟ้าแสนหวีแลนายไพร่กลับไปเมือง
เดือน ๗ ปีมะโรง สัมฤทธิศก เจ้าเมืองเมาะตะหมะให้มองมวยไพร่ ๕ คนถือหนังสือไปเมืองอังวะว่า ทางเหมาะตะหมะได้ให้อากาปันยีเข้ามาพูดจากับชาวด่านว่าจะเปนทางไมตรีกับไทย[1] ให้ส่งพระยาพิมพิสาร
- ↑ ตรงนี้ ความจริงพระเจ้าอังวะคิดจะส่งพระยาพิมพิสารมาให้ไทยแล้ว จึงสั่งเจ้าเมืองเมาะตะหมะให้หาคนที่จะพามา เจ้าเมืองเมาะตะหมะจะคิดมาเจรจาความเมืองแต่โดยพลการนั้น ใช่วิสัยที่จะเปนได้
