ปยันกี อากาปันยี สุรายจักกียอ นาทองถ่อป้าน พระยาจักร นันทกะยอ พม่ามอญ ก็ได้ยินแจ้งอยู่ด้วยกัน ได้จดหมายถ้อยคำให้การพระยาพิมพิสาร น้อยนันตา ส่งให้ออกไปด้วยแล้ว แลพระยาพิมพิสารให้การยั่งยืนมั่นคงอยู่ฉนี้ ฝ่ายเสนาบดีกรุงรัตนบุระอังวะก็มีวิจารณปัญญาอยู่ ยังจะเห็นว่าหนังสือแผ่นทองสิ่งของทั้งนี้พระเจ้าเชียงใหม่ทำไปแต่เมืองเชียงใหม่อยู่อิกฤๅ มาทแม้นพระเจ้าเชียงใหม่จะกลับไปขอขึ้นแก่กรุงอังวะจริงดังว่านั้น ไหนเลยลาวจะยกกองทัพไปกระทำสงครามกับพม่าเงี้ยวส่งลงมากรุงศรีอยุธยาอิกเนือง ๆ เล่า แลคำพระยาพิมพิสาร น้อยนันตา ให้การยุติต้องกันกับพระยาหลวงไชย ซึ่งเจ้าฟ้าเมืองน่านจับได้ในกองทัพเจ้าจันทร์ แลจเรแก้วที่ถือหนังสือกลับมาแต่เมืองอังวะนั้นให้การไว้แจ้งอยู่แต่ก่อนแล้ว[1]
ข้อความทั้งนี้เมื่อพิเคราะห์ดูก็หาเห็นเปนทางพระราชสัมพันธมิตรไมตรีไม่ มีแต่นิเทศสำแดงโดยอิฏฐารมณ์ตามอัธยาศรัยแห่งตนต่าง ๆ อันธรรมดาพระมหากระษัตราธิราชซึ่งมีกฤษฎาภินิหารบารมีเปนอันมาก กอบไปด้วยทศกุศลกรรมบถ มีกุญชรพาหนะเปนตระกูลฉัตทันต์ตัวประเสริฐดังพรรณามานั้น ย่อมจะฦๅชาปรากฎไปในนานาประเทศ อุประมาดังเสียงอสนีหากบันฦๅลั่นไปทั่วทิศานุทิศนั่นเอง หาพักต้อง
- ↑ ตรงนี้ส่อให้เห็นว่า เรื่องที่พระยาพิมพิสารไปเมืองพม่านั้น ฝ่ายไทยทราบอยู่ก่อนแล้ว
