เดียวนั้น ยังไม่ได้ ให้พม่าส่งคนเมืองถลางซึ่งตกค้างอยู่ณเมืองมฤต เมืองตะนาวศรี มาแลกเปลี่ยนกันโดยไมตรี จึงจะคืนไปให้ ให้ชาวด่านผู้ได้หนังสือนี้เอาไปแจ้งแก่เจ้าเมืองมฤต เจ้าเมืองตะนาวศรี ให้คิดดูแต่ตามที่ชอบ อันจะเปนประโยชน์แก่บ้านเมืองนั้นเทอญ.
ต่อมาอิกปี ๑ ถึงปีจอ พ.ศ. ๒๓๕๗ พม่าเอาหนังสือมาแขวนไว้ที่ปลายด่านเมืองกาญจนบุรี เปนหนังสือตอบพระยากาญจนบุรีที่ให้สุริยนันทสุระกับพราหมณ์สังฆรันถือไปถึงเจ้าเมืองเมาะตะหมะเมื่อปีระกานั้น เนื้อความในหนังสือพม่าว่า เนมิโยนรธาเจ้าเมืองทวายแจ้งความมาถึงพระยากาญจนบุรี[1] ด้วยมีหนังสือปิดตราใส่ถุงประจำครั่งออกไปนั้น ได้แต่งให้เยคองคะแยแคงปลัดเมืองทวายถือขึ้นไปเมืองอังวะด้วยกันกับสุริยนันทสุระ กับพราหมณ์สังฆรัน ปลัดเมืองทวายกลับลงมาจากเมืองอมรบุระเมื่อเดือน ๑๑ แรม ๓ ค่ำ ปีจอ พ.ศ. ๒๓๕๗ มีหนังสืออรรคมหาเสนาบดีผู้ใหญ่ลงมาด้วยฉบับหนึ่ง ความว่า เจ้าเมืองกาญจนบุรีมีหนังสือออกไปถึงเมืองเมาะตะหมะนั้น เปนความเพียงเจ้าเมืองต่อเจ้าเมืองว่ากล่าวติดพันกัน ที่คิดจะให้เปนประโยชน์ในราชการก็ชอบอยู่แล้ว แต่ว่าจะนำขึ้นกราบทูลพระเจ้าอังวะยังไม่ควร[2] ถ้าเปนหนังสือ
- ↑ คราวก่อนเมืองเมาะตะหมะเปนผู้มีหนังสือมา คราวนี้เปลี่ยนเปนเจ้าเมืองทวาย จะเปนด้วยขุนนางที่เปนเจ้าเมืองทวายได้รั้งราชการตำแหน่งเทศาภิบาลหัวเมืองมอญฝ่ายใต้ ฤๅจะเปนด้วยพระเจ้าปดุงให้เปลี่ยนตัวผู้ที่จะพูดจากับไทยมาเปนเจ้าเมืองทวาย ก็อาจจะเปนได้ทั้งสองสถาน
- ↑ ความที่กล่าวว่าไม่ได้นำความขึ้นกราบทูลนั้น เปนแต่สำนวนทั้งฝ่ายเราแลฝ่ายเขา ที่จริงความถึงกราบทูลทุกฉบับ แลรู้เท่ากันดีทั้งสองฝ่าย
