หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๒) - ๒๔๕๗ b.pdf/52

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔๒

การหนึ่ง ให้เจ้าพระยานครศรีธรรมราชว่าราชการบ้านเมืองพร้อมด้วยปลัด ยกรบัตร กรมการ จงเปนยุกดิ์เปนธรรม ให้เปนเอกจิตรเอกฉันท์น้ำหนึ่งใจเดียว อย่าให้มีความฉันทาโทสาฤษยาถือเปรียบขัดแขงแย่งกันให้เสียราชการแผ่นดินไปแต่สิ่งใดสิ่งหนึ่งได้ อนึ่ง จะพิจารณาพิพากษาอัดถคดีเนื้อความของทวยราษฎรทั้งปวงโดยมูลคดีประการใด ให้ควรตั้งอยู่ในคติทั้ง ๔ คือ ฉันทาคติ โทสาคติ ภยาคติ โมหาคติ อย่าให้กอบไปด้วยความอิจฉาฤษยา ความโกรธ ความจองเวรด้วยไภยต่าง ๆ ให้พิจารณาจงเปนยุกดิ์เปนธรรมด้วยอุเบกขาญาณอันประเสริฐ อย่าให้อาสัจอาธรรม์ เห็นแก่หน้าบุคคลแลอามิศสินจ้างสินบน เข้าด้วยฝ่ายโจทย์ฝ่ายจำเลย กลับเท็จเปนจริง กลับจริงเปนเท็จ ทำกลบเกลื่อนเนื้อความให้ฟั่นเฟือน ให้ทวยราษฎรทั้งปวงมีความยากแค้นเดือดร้อน ผิดด้วยพระราชกำหนดกฎหมายเก่าใหม่แต่สิ่งใดสิ่งหนึ่งได้ ประการหนึ่ง ให้เจ้าพระยานครศรีธรรมราชมีน้ำใจโอบอ้อมแก่สมณะชีพราหมณาจารย์อาณาประชาราษฎรไพร่พลเมืองลูกค้าวานิช ให้ชักชวนกันทำบุญให้ทาน จำเริญเมตตาภาวนา สดับตรับฟังพระธรรมเทศนา รักษาศีลห้าเปนนิจศีล ศีลแปดเปนอดิเรกศีลจงเนือง ๆ แลควรให้ตั้งอยู่ในทศกุศลกรรมบถ โดยพระราชกำหนดซึ่งโปรดพระราชทานออกไปไว้ ก็จะได้พาตัวไปสู่สุคติภูมอันประเสริฐ ประการหนึ่ง พึงให้บำรุงพระสงฆ์เถรเณรผู้เล่าเรียนฝ่ายคันถธุระวิปัสนาธุระจงทุกวัดวาอาราม จะได้เปนการกุศลสืบไป อิกประการหนึ่ง ให้ตรวจดูพระพุทธรูป พระสถูป พระเจดีย์ พระศรี