หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๕๒) - ๒๔๙๗.pdf/45

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๙

๔. คนที่ชักชวนในทางฉิบหาย คือ คนที่แนะนำชักชวนเพื่อนให้ประพฤติไปในทางชั่ว มีการเสพสุรา การเป็นนักเลงหญิง การเป็นนักเลงการพนัน เป็นอาทิ

ทั้งสี่จำพวกนี้ ใครคบเป็นมิตร ได้ชื่อว่า คบมิตรปฏิรูป มิตรเทียม หรือจะเรียกว่า มิตรเก๊ ก็ได้ ผลที่จะไ้ดจากการคบ ก็คือ ความเสื่อมทรามแห่งฐานะของตนเอง ถึงหากว่าใครจะทนงตัวว่า เป็นคนฉลาด จะขืนคบกับคนจำพวกนี้โดยจะตั้งใจไว้ว่า จะไม่เอาอย่าง และจะไม่ยอมให้เขาชักนำตนไปสู่ความชั่ว ก็คงจะได้ชื่ออยู่นั่นเองว่า คบคนไม่ดี ถึงมือของตนจะขาวสักปานใด ลงเล่นถ่านแล้ว คงไม่วายที่จะดำ อนึ่ง (ต้นฉบับตรงนี้อ่านไม่ออก)แต่นักปราชญ์ยังมีเวลาพลั้ง ความตั้งใจดีนั้นอาจคงที่อยู่ไม่ได้(ต้นฉบับตรงนี้อ่านไม่ออก)ปมิวันใดก็วันหนึ่ง โดยพลั้งเผลอก็ดี โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ดี (ต้นฉบับตรงนี้อ่านไม่ออก)โดยเสียอ้อนวอนไม่ได้ก็ดี ไปคล้อยตามเข้าแล้ว ก็จะกลายเป็นคน(ต้นฉบับตรงนี้อ่านไม่ออก)พวกนี้ไปด้วย ผู้มีปัญญาจึงควรกันไว้เสียก่อน โดยใช้ความสังเกตดูนิสสัยสันดานของบุคคลที่ตนคิดจะคบ และหลีกเลี่ยงอย่าคบหาสมาคมกับมิตรปฏิรูปแล[1]


  1. (มิตรแท้และมิตรเทียม นี้ คัดจากเรื่อง "โคลงทาย" พิมพ์ในงานศพอุบาสิกาเปลี่ยน เณราธิก)