ศักราช ๗๘๘ ปีมะเมียอัฐศก[1] (พ.ศ. ๑๙๖๙) ครั้งนั้นเกิดเพลิงไหม้พระราชมนเทียรสถาน
ศักราช ๗๘๙ ปีมะแมนพศก[2] (พ.ศ. ๑๙๗๐) ครั้งนั้นเกิดเพลิงไหม้พระที่นั่งตรีมุข
ศักราช ๗๙๐ ปีวอกสัมฤทธิศก[3] (พ.ศ. ๑๙๗๑) สมเด็จพระบรมราชาธิราชเจ้าเสด็จไปเอาเมืองเชียงใหม่ และเข้าปล้นเมืองมิได้ พอทรงทรงพระประชวร ทัพหลวงเสด็จกลับคีน
ศักราช ๗๙๒ ปีจอโทศก[4] (พ.ศ. ๑๙๗๓) เสด็จขึ้นไปตีเชียงใหม่อีกครั้งหนึ่ง และตั้งทัพหลวงตำบลท้ายกระเษม ครั้งนั้นได้เชลย ๑๒๐๐๐๐ ทัพหลวงเสด็จกลับคืน
ศักราช ๗๙๖ ปีขาลฉอศก[5] (พ.ศ. ๑๙๗๗) สมเด็จพระบรมราชาธิราชเจ้าเสด็จสวรรคต อยู่ในสมบัติ ๑๖ ปี
สมเด็จพรราเมศวรเจ้าผู้เป็นพระราชกุมารขึ้นเสวยราชสมบัติ ทรงพระนามชื่อพระบรมไตรโลกนาถ ยกวังทำเป็นวัดพระศรีสรรเพชญ์ เสด็จมาอยู่ริมน้ำ จึงให้สร้างพระที่นั่งเบญจรัตนมหาปราสาททององค์หนึ่ง แล้วพระราชทานชื่อขุนนางตามตำแหน่งนา ให้เอาทหารเป็นสมุห
