ทรัพย์มาเลี้ยงชีวิตเป็นมิจฉาชีวะนั้นมีมากชุกชุมขึ้นกว่าแต่ก่อน เมื่อพิเคราะห์ดูคนเลี้ยงนกสิชมภู นกคุ้ม นกกระทา แลผู้เลี้ยงปลากัดทั้งนี้ มีแต่จะสระสมกองกรรม์ปาณาติบาต ต้องฆ่าปลากัดจังหวีดตักแตนปรนนกคุ้มนกกระทา พวกที่เลี้ยงปลาเที่ยวหาลูกน้ำฆ่าปลาหมอแลเอาไข่ให้ปลากัดกินเป็นอาจิณ กรรมกระทำบาปใส่ตัวเป็นนิจ แล้วมิหนำซ้ำ คิดกลโกหกเมื่อจะพนันชนนกชนไก่เล่นปลากัดกอบด้วยอุบายล่อลวงพูดจาลักลอบใส่เกลือใส่น้ำมันว่านยาเบื่อเมา พวกชนไก่เอามีดผูกแอบเท้าให้ชนถึงสิ้นชีวิต บางทีผ่าศีร์ษะไก่ใช้โลหิตเย็บตาถ่วงหูให้สู้ให้ชนจนถึงตาย หมายแต่จะเอาชนะ หามีหิริโอตัปปะสดุ้งกลัวอายบาปไม่ กลับดีใจโดยโลภได้ทรัพย์มาก อวดบุตรภรรยาคณาญาติเลี้ยงชีวิตเป็นอณาประโยชน์ มิได้เกรงพระราชอาญาทุกข์โทษฝ่ายพุทธจักรอาณาจักร บางพวกก็ชักชวนพระสงฆ์สามเณรเลี้ยงปลาเล่นปลาพาให้เสียศรัทธากิจวัด กำเริบใจมิได้เล่าเรียนพระปริยัติธรรมอันเป็นอายุศม์พระพุทธศาสนา จะให้ศีลสิกขาเสร้าหมองต้องครุกาบัดอันใหญ่ จำพวกนี้ดับจิตต์แล้วก็ไปตกในมหานรก นายนิริยบาลลงทัณฑกรรมกระทำโทษทนทุกขเวทนาโดยสาหัสช้านาน ครั้นพ้นจากนรกแล้ว ก็มาบังเกิดเป็นเปรตถือตระบองเหล็กลุกเป็นเปลวไฟ ถ้อยทีถ้อยตีกันเป็นนิจ เพราะเศษผลที่ตนชนนกชนไก่เล่นปลากัดให้ผิดพระราชกำหนดกฎหมายห้ามปรามเก่าใหม่ แลมิได้เห็นโทาภายในอนาคตประจุบัน เหตุดังนั้น พระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวกอบด้วยพระมหากรุณาตั้งพระทัยที่จะให้พวกอณาประชาราษฎรแลข้าทูลลอองธุลีพระบาทละความชั่วให้รู้โทษตัวเสียละพยศอันร้าย พระราชฤทัยหมายจะให้ถือสัตย์รักษาศลบำเพ็ญทานทำการกุศล จะได้นำตนไป
