หน้า:ประวัติสุนทรภู่ - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๗๐.djvu/25

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๗

ครั้นเห็นองค์อัคกัลยา

ผูกศอโจนมาก็ตกใจ

ตัวสั่นเพียงสิ้นชีวิต

ร้อนจิตต์ดังหนึ่งเพลิงไหม้

โลดโผนโจนลงตรงไป

ด้วยกำลังว่องไวทันที (เชิด)

ครั้นถึงจึงแก้ภูษาทรง

ที่ผูกศอองค์พระลักษมี

หย่อนลงยังพื้นปฐพี

ขุนกระบี่ก็โจนลงมา"

พระบาทสมเด็จฯ พระพุทธเลิศหล้านภาลัย ทรงติว่า บทเก่าตรงนี้ กว่าหนุมานจะเข้าไปแก้ได้นานนัก นางสีดาจะต้องตายเสียแล้ว บทที่ทรงพระราชนิพนธ์ใหม่จึงคิดจะให้หนุมานเข้าแก้ได้โดยเร็ว แต่งบทนางสีดาว่า

“จึงเอาผ้าผูกพันกระสันรัด

เกี่ยวกระหวัดไว้กับกิ่งโศกใหญ่”