หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๙
อิกครั้ง ๑ เล่ากันมาว่า เมื่อแต่งบทเรื่องรามเกียรติ์ต่อมถึงตอนศึกสิบขุนสิบรถ ทรงพระราชนิพนธ์บทชมรถทศกัณฐ์ว่า
๏“รถที่นั่ง
บุษบกบัลลังก์ตั้งตระหง่าน
กว้างยาวใหญ่เท่าเขาจักรวาฬ
ยอดเยี่ยมเทียมวิมานเมืองแมน
ดุมวงกงหันเปนควันคว้าง
เทียมสิงห์วิ่งวางข้างละแสน
สารถีขี่ขับเข้าดงแดน
พื้นแผ่นดินกระเด็นไปเปนจุณ”
ทรงพระราชนิพนธ์มาได้เพียงนี้ ทรงนึกความที่จะต่อไปอย่างไรให้สมกับเปนรถใหญ่โตถึงปานนั้นยังไม่ออก จึงมีรับสั่งให้สุนทรภู่ต่อ สุนทรภู่ต่อว่า
“นทีตีฟองนองระลอก
คลื่นกระฉอกกระฉ่อนชลค่นขุ่น
เขาพระเมรุเอนเอียงอ่อนลมุน
