ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:ประวัติสุนทรภู่ - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๗๐.djvu/72

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๖๔

ภรรยา ได้กล่าวความข้อนี้ไว้ในนิราศหลายแห่ง มักจะว่าน่าฟัง จะคัดมาพอเปนตัวอย่าง

ถึงคลองเตยเตยแตกใบแฉกงาม คิดถึงยามปลูกรักมักเปนเตย จนไม่มีที่รักเปนหลักแหล่ง ต้องคว้างแคว้งคว้าหานิจจาเอ๋ย โอ้เปลี่ยวใจไร้รักที่จักเชย ชมแต่เตยแตกหนามเมื่อยามโซ

อีกแห่งหนึ่งว่า

โอ้อกเอ๋ยเลยออกประตูป่า กำดัดดึกนึกหน้าน้ำตาไหล จะเหลียวหลังสั่งสาราสุดาใด ก็จนใจด้วยไม่มีไมตรีตรึง ช่างเปนไรไพร่ผู้ดีก็มิรู้ ใครแลดูเราก็นึกรำลึกถึง จะปรับไหมได้หรือไม่อื้ออึง เปนแต่พึ่งวาสนาพอพาใจ

ตรงเมื่อถึงอ่าวยี่สาร ว่าด้วยหอยจุ๊บแจง เอาคำเห่เด็กของเก่ามาแต่งเปนกลอน ก็ว่าดี

โอ้เอ็นดูหนูน้อยร้องหอยเหาะ ขึ้นไปเกาะกิ่งตลอดยอดพฤกษา ล้วนจุ๊บแจงแผลงฤทธิ์