เปนพี่ใหญ่เราจะอภิเษกก่อน นางสุวรรณาไม่อยากได้พระโพธิสัตว์ จึงทูลว่า ขอพระราชทาน หม่อมฉันไม่ต้องประสงค์คนที่มีอินทรีย์ไม่เต็ม มีอาการไม่ครบสามสิบสอง กายแลมือเท้าของกุมารนั้นไม่มี พระบิดาจะอภิเษกอย่างไร พระเจ้าพรหมทัตได้ทรงฟัง จึงตรัสถามนางสุวรรณจันทาว่า ดูกรลูกรัก พ่อจะอภิเษกเจ้ากับสุวรรณสิรสา เจ้าต้องการหรือไม่ ครั้นนางทูลว่า ไม่ปราถนา จึงตรัสถามนางสุวรรณคันธาน้องน้อยว่า ดูกรลูกรัก เจ้ารักใคร่หรือไม่ นางสุวรรณคันธาถวายบังคมแล้วทูลว่า ขอพระราชทาน หม่อมฉันเกิดจากพระอุระของพระองค์ พระองค์เปนพระบิดาของหม่อมฉัน ธรรมดาบิดาย่อมประกอบประโยชน์แก่บุตร์ ไม่ประกอบสิ่งที่ไม่เปนประโยชน์ เพราะเหตุนั้น ถ้าบิดาจักตรัสสั่งบังคับให้หม่อมฉันทำการสิ่งใด ๆ ดีหรือชั่วก็ตาม หม่อมฉันจักทำตามทั้งสิ้น พระเจ้าพรหมทัตได้ทรงฟังก็ทรงพระโสมนัส ตรัสให้ประชุมอำมาตย์ราชเสนานางนักสนมทั้งพระพิมพาอัคมเหษีให้ประดับประดาเครื่องอลังการ ส่วนพระองค์ก็ทรงเครื่องราชกกุธภัณฑ์ เสวยพระยาหาร แล้วมีหมู่มหาชนแลนางนักสนมแวดล้อมเปนบริวาร เสด็จออกจากราชนิเวศน์ทรงพระดำเนิรไปโดยสพานเงินสพานทองจนถึงเรือนแห่งนางจัณฑาลบัณฑิต เสด็จประทับบนราชอาสน์ ฝ่ายนางจัณฑาลบัณฑิตเห็นพระเจ้าพรหมทัตเสด็จมากับหมู่อำมาตย์ทั้งพระราชเทวีแลนางนักสนม นางจึงเข้าไปถวายบังคมแล้วก็ทูลถามว่า ขอเดชะ พระองค์พร้อมด้วยอำมาตย์ราชบริพารนางนักสนมแลพระมเหษี มีพระธุระสิ่งใดจึงเสด็จมาถึงเรือนข้าพระบาท พระเจ้าพรหมทัตจึงตรัสว่า ที่เรา
