พุทธเจ้าอยู่หัวตรัศแก่มุขอำมาตย์ว่า แผ่นดินกรุงกัมพุชประเทศกุรุราฏฐนั้น ผู้ใดครองสมบัติ จิตรมักเปนสันดานพาลทุจริต เหมือนพระยาแลวกบิดานักพระสุโท นักพระสุทัน เมื่อศึกกรุงหงษาวดียกมาคราวแรกครั้งสมเด็จพระไอยกาธิราชเจ้าผ่านพิภพใหม่นั้น พระยาแลวกก็ยกทัพเข้ามาพลอยซ้ำตีกวาดเอาอพยพชาวเมืองปราจิณบุรีไป จนสมเด็จพระบรมราชไอยกาต้องเสด็จยกพยุหโยธาออกไปปราบ จึงถวายนักพระสุโท นักพระสุทัน ราชบุตร เข้ามา แล้วนักพระสัฏฐาผู้น้องไปเอาทัพญวนมาตีฆ่าบิดานักพระสุโท นักพระสุทัน เสีย นักพระสัฏฐาได้สมบัติกรุงกัมพูชาธิบดีเปนพระยาแลวก ครั้นแผ่นดินเปนของพระราชบิดาเรา ก็ยกทัพจู่มาถึงวัดสามพิหาร จนเสียพระจำปาธิราชลูกชาย ก็ยังหาเข็ดหลาบไม่ มีศึกหงษามาติดพระนครครั้งใด ก็มีแต่ยกทัพมาพลอยซ้ำตีกวาดเอาประชาราษฎรข้าขอบขัณฑเสมาไปทุกครั้ง แล้วกลับแต่งทูตานุทูตมาขอเปนทางพระราชไมตรี สมเด็จพระบรมราชบิดาเรามิได้มีพระไทยอาฆาฏเพื่อมิให้เสียธรรมราชประเพณี จนปันเขตรแดนปักศิลาจาฤก ครั้นศึกพระเจ้าเชียงใหม่ยกมา พระยาแลวกแต่งให้น้องชายมาช่วยงานพระราชสงคราม น้องนายนั้นมิได้มีสติสัมปชัญญดุจหนึ่งสิงคาลชาติโบดก ฝ่ายพระยาแลวกก็ปราศจากวิจารณปัญญา มีแต่พาลทุจริตในสันดานละสัจสุจริตธรรมเสีย กลับยกทัพมาตีประจันตชนบทอิกเล่า ความแค้นของเราดังว่าเสี้ยนยอกอยู่ในอุรไม่หายเลย แลครั้งนี้ แผ่นดินเปนของเราแล้ว เราจะยกไปแก้แค้นเอาโลหิตพระยาแลวกล้างบาทาเสียให้จงได้ ตรัศแล้วสั่งให้เกณฑ์ทัพสกรรจ์ลำเครื่องสิบหมื่น ช้างเครื่องแปดร้อย ม้าพันห้าร้อย น้ำลงแห้งเท้าช้างเท้าม้าแล้ว จะยกไป.
