หน้า:พงศาวดาร (หัตถเลขา) - ๒๔๕๕ (๑).djvu/80

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๗

พ้นภยุปัทวันตราย ครั้นดำริห์แล้วก็ออกไปอุปสมบทเปนภิกษุภาวอยู่ณวัดราชประดิษฐาน.

แผ่นดินสมเด็จพระยอดฟ้า

ฝ่ายสมณพราหมณาจารย์มุขมนตรีกระวีราชนักปราชบัณฑิตย์โหราราชครูสโมสรพร้อมกันประชุมเชิญพระแก้วฟ้า พระชนม์ได้ ๑๑ พระพรรษา เสด็จผ่านพิภพถวัลยราชประเวณีสืบศรีสุริยวงษ์อยุทธยาต่อไป แลนางพระยาแม่อยู่หัวศรีสุดาจันทร์ผู้เปนสมเด็จพระชนนีช่วยทำนุกนิ์บำรุงประคองราชการแผ่นดิน ในปีนั้น แผ่นดินไหว.

ศักราช ๘๙๐ ปีชวด สำเรทธิศก ณวัน ค่ำ สมเด็จพระแก้วฟ้าเสด็จออกสนามพร้อมด้วยหมู่มุขอำมาตยมนตรีเฝ้าพระบาทยุคลเปนอันมาก ดำรัศสั่งให้เอาช้างบำรูงากัน บังเกิดทุจริตนิมิตร งาช้างพระยาไฟนั้นหักเปนสามท่อน ครั้นเพลาค่ำ ช้างต้นพระยาฉัททันตไลน้ำตาไหลร้องเปนเสียงคนร้องไห้ ประการหนึ่ง ประตูไพชยนต์ร้องเปนอุบาทว์ ครั้นอยู่มา นางพระยาแม่อยู่หัวศรีสุดาจันทร์เสด็จไปประพาศเล่นณพระที่นั่งพิมานรัตยาหอพระข้างน่า ทอดพระเนตรเห็นพันบุตรศรีเทพผู้เฝ้าหอพระ ก็มีความเสน่หรักใคร่พันบุตรศรีเทพ จึงสั่งสาวใช้ให้เอาเมี่ยงหมากห่อผ้าเช็ดน่าไปพระราชทานพันบุตรศรีเทพ พันบุตรศรีเทพรับแล้วก็รู้อัชฌาไศรยว่า นางพระยามีพระไทยยินดีรักใคร่ พันบุตรศรีเทพจึงเอาดอกจำปาส่งให้สาวใช้เอาไปถวายนางพระยา นางพระยาก็ยิ่งมีความกำหนัดในพันบุตรศรีเทพเปนอันมาก จึงมีพระเสาวนีสั่งพระยาราชภักดีว่า พันบุตรศรีเทพเปนข้าหลวงเดิม ให้เอามาเปนที่