ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:พงศาวดาร (หัตถเลขา) - ๒๔๕๕ (๑).djvu/87

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๔

พระราชาคณะคามวาสีอรัญวาสี มุขมาตยามนตรีกระวีโหราราชครู หมู่พราหมณปโรหิตาจารย์ ก็โอมอ่านอิศรเวทวิศณุมนต์ พร้อมทั้งพุทธจักรอาณาจักร มอบเครื่องเบญจราชกกุธภัณฑ์ถวายอภิเศโกทกมุรธาราปราบดาภิเศกถวัลยราชประเพณีสืบศรีสุริยวงษ์กระษัตริย์ดำรงแผ่นพิภพมณฑลเสมาอาณาจักรกรุงเทพทวาราวดีศรีอยุทธยามหาดิลกภพนพรัตนราชธานีบุรีรมย์อุดมพระราชนิเวศมหาสถานสืบไป ทรงพระนาม สมเด็จพระมหาจักรพรรดิราชาธิราชเจ้า ฝ่ายขุนพิเรนทรเทพจึงพาเอาตัวพระศรีศิลป์ไปถวาย สมเด็จพระมหาจักรพรรดิราชาธิราชเจ้าทรงพระมหาการุญภาพเลี้ยงพระศรีศิลป์ไว้.

ครั้นรุ่งขึ้น เสด็จออก หมู่มุขมาตยามนตรีทั้งปวงพร้อมแล้ว ตรัศปฤกษาความชอบขุนพิเรนทรเทพ ขุนอินทรเทพ หมื่นราชเสน่หา หลวงศรียศบ้านลานตากฟ้า สี่คนนี้เปนประถมคิด แลพระหลวงขุนหมื่นหัวเมืองทั้งปวงเปนผู้ช่วยราชการ พระมหาราชครูทั้งสี่เชิญพระธรรมนูญหอหลวงมาปฤกษาความชอบ เอาบำเหน็จครั้งเจ้าพระยามหาเสนาบดีรับพระนครอินทร์เข้ามาแต่เมืองสุพรรณบุรีเข้าพระราชวังได้ เอามาเปรียบ ในบำเหน็จนั้น พระราชทานลูกพระสนมองค์หนึ่ง เจียดทองคู่หนึ่ง พานทองคู่หนึ่ง เต้าน้ำทอง กระบี่กั้นหยั่น เสลี่ยงงา เสลี่ยงกลีบบัว เอาคำปฤกษากราบบังคมทูล ทรงพระกรุณาดำรัศว่า น้อยนัก คนสี่คนนี้เอาชีวิตรแลโคตรแลกความชอบไว้ในแผ่นดิน แล้วตรัศว่า ขุนพิเรนทรเทพเล่า บิดาเปนพระราชวงษ์พระร่วง มารดาไซ้เปนพระราชวงษ์แห่งสมเด็จพระไชยราชาธิราชเจ้า ขุนพิเรนทรเทพประถมคิด เอาเปนสมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราชเจ้า ให้รับพระบัณฑูร