เมื่อ พ.ศ. ๒๔๕๕ สมเด็จพระเจ้าบรมวงษ์เธอ เจ้าฟ้าภาณุรังษีสว่างวงษ์ กรมพระยาภาณุพันธุวงษ์วรเดช ทรงบำเพ็ญพระกุศล มีพระประสงค์จะทรงพิมพ์หนังสือพระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา นี้เปนครั้งแรก รับสั่งให้ข้าพเจ้ารับพระธุระในการตรวจฉบับแลจัดการพิมพ์ถวาย ข้าพเจ้าได้กล่าวไว้ในคำนำหนังสือพระราชพงษาวดารฉบับแรกนั้นว่า ทุกวันนี้ มีหนังสือเครื่องประกอบสอบสวนพระราชพงษาวดารแพร่หลายมากกว่าแต่ก่อน ถ้าหากว่าผู้ศึกษาพงษาวดารช่วยกันตรวจตราสอบสวนเอาเนื้อความที่พบในที่อื่นอย่างไรมาเรียบเรียงอธิบายไว้ให้ปรากฎ ความรู้พงษาวดารของเมืองไทยจะดีขึ้นได้อิกเปนอันมาก เสียดายที่คราวนั้นเปนการเร่งรีบจะต้องทำให้แล้วทันกำหนด แม้แต่ข้าพเจ้าเองก็ไม่มีเวลาพอที่จะทำอย่างอื่นได้นอกจากแต่งคำนำอธิบายตำนานของหนังสือพระราชพงษาวดารขึ้นตอน ๑ กับทำสารบานสำหรับจะค้นเรื่องพระราชพงษาวดารที่พิมพ์นั้นให้มีขึ้นเปนคราวแรก ทำได้แต่ ๒ อย่างเท่านี้ หนังสือพระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ที่สมเด็จพระเจ้าบรมวงษ์เธอฯ ทรงพิมพ์ขึ้นครั้งนั้น มีผู้นิยมกันมาก ฉบับที่พิมพ์ขึ้นหมดไปโดยรวดเร็ว ข้าพเจ้าได้รับคำตักเตือนมาจากบุคคลบ้าง มาจากที่ศึกษาสถานต่าง ๆ บ้าง ขอให้จัดการพิมพ์หนังสือพระราชพงษาวดารขึ้นอิกสักฉบับ ๑ จึงได้ลงมือจัดการพิมพ์หนังสือพระราชพงษาวดารฉบับนี้
