หน้า:พงศาวดาร - ศธ (๑) - ๒๔๔๔.pdf/42

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
หมายเหตุศุภมาตร์รัชกาล

(๒๘) ลุศักราช ๑๐๔๔ ในปีจอนั้น, พระเพทราชาได้เสวยสมบัติ์ ๑๖ ปี, สวรรคตในปีฉลู นพศก. (วงษ์บ้านพลูหลวงแทรก)

(๒๙) ลุศักราช ๑๐๕๙ ในปีฉลูนั้น, พระพุทธเจ้าเสือราชบุตร์สมเด็จพระนารายน์ได้เสวยสมบัติ์ ๑๐ ปี, สวรรคตในปีจอ อัฐศก.

(๓๐) ลุศักราช ๑๐๖๘ ในปีจอนั้น. พระเจ้าอยู่หัวท้ายสระราชบุตร์เสวยสมบัติ์ได้ ๒๗ ปี, สวรรคตในปีชวด จัตวาศก.

(๓๑) ลุศักราช ๑๐๙๔ ในปีชวดนั้น, พระเจ้าอยู่หัวบรมโกษพระอนุชาเสวยสมบัติ์ได้ ๒๖ ปี, สวรรคตในปีขาล สัมฤทธิศก.

(๓๒) ลุศักราช ๑๑๒๐ ในปีขาลนั้น, เจ้าฟ้าดอกมเดื่อกรมขุนพรพินิจราชบุตร์, ได้เสวยสมบัติ์ประมาณ ๑๐ วัน, ถวายสมบัติ์แก่พระเชษฐาธิราช.

(๓๓) เจ้าฟ้ากรมขุนอนุรักษ์มนตรีพระเชษฐาธิราชเสวยสมบัติ์, ทรงพระนาม พระเจ้าที่นั่งสุริยามรินทร์, อยู่ในสมบัติ์ได้ ๙ ปี, เสียกรุงแก่พม่าข้าศึกครั้งหลัง.

สิ้นวงษ์พระเจ้าปราสาททอง ๙ พระองค์.

นับลำดับพระเจ้าแผ่นดินซึ่งได้ครองสมบัติ์กรุงเก่าได้ ๕ พระวงษ์ เปนกษัตร์ ๓๓ พระองค์, คิดเปนปีได้ ๔๑๗ ปี.

พระราชพงษาวดารสังเขปที่ ๒,
จบบริบูรณ์