จะนั่งพิพากษากิจบ้านเมืองแลราษฎรร้องฟ้องสำหรับเมืองนั้นประการใด ให้ยุกรบัตรรู้เห็นผิดแลชอบนั้นด้วย อนึ่ง ชาวต่างเมืองไปเปนความด้วยชาวเมืองใด ๆ ไซร้ ให้ยุกรบัตรนำชี้แก่เจ้าเมือง อย่าให้ผู้ใดเอาชี้นอกขุนยุกรบัตร อนึ่ง ให้เจ้าเมืองผู้รั้งแลยุกรบัตรพิจารณาดูตราซึ่งจะออกมาเอากระทรวงความทั้งปวงนั้น แลชอบด้วยพระราชกำหนดแลพระธรรมนูญให้ใช้ตรานั้น จึงให้ทำตามพระราชกำหนดแลพระธรรมนูญนั้น ถ้าแลตราผู้ใดออกไปเอาก็ค้างความ แลมิต้องด้วยพระราชกำหนดแลพระธรรมนูญนี้ไซ้ อย่าให้ส่ง แลให้บอกหนังสือแลเอาตัวผู้ถือตรานั้นส่งเข้ามายังมหาดไทย อนึ่ง แลเจ้าเมืองจะออกไปรักษาเมืองแลรั้งเมืองก็ดี อย่าให้ให้เอาสมกาสังกัดพันไว้เปนสมกำลังเอา ครั้นออกไปถึงเมืองไซ้ ให้กรมการนำด่านทางตำบลใดจะไปต่อแดนตำบลใดก็ดี ให้รู้จักตำบลแล้ว แลให้เจ้าเมืองผู้รั้งแลกรมการไปพิจารณาดูด่านจักรวรรดิแขวงเมืองนั้นจงทั่ว
