จักรี พระยาพลเทพ กราบทูลพระกรุณาว่า ได้ยินกฤติศัพท์ว่า พระไตรภูวนาทิตยวงษ์จะคิดร้ายในลอองธุรลีพระบาทเปนมั่นแม่น แล้วมีผู้มากราบทูลพระกรุณาว่า พระไตรภูวนาทิตยวงษ์คิดร้ายในลอองธุลีพระบาทนั้นเปนอันมาก จึงพระบาทสมเด็ตบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวมีพระราชโองการตรัศสั่งแก่เสนาบดีแลข้าหลวงผู้มีความสวามิภักดิซื่อสัจนั้นว่า องค์ไตรภูวนาทิตยวงษ์ปนพระอนุชาธิราชแห่งเรา ๆ ก็มีความเสน่หายิ่งนัก เราคิดว่า จะบำรุงไว้ให้วัฒนาการไปภายน่า แลองค์พระไตรภูวนาทิตยวงษ์มิได้มีความซื่อสัจต่อเรา ฟังเอาถ้อยคำคนโกหกมายุยง แลคิดซ่องสุมผู้คนจะทำร้ายแก่เรานั้น จะเปนประการใด จึงเสนาบดีแลข้าหลวงผู้มีความสวามิภักดินั้นจึงกราบบังคมทูลพระกรุณาว่า พระไตรภูวนาทิตยวงษ์มิได้คิดถึงพระคุณแลมิได้มีความสวามิภักดิ จะไว้พระไตรภูวนาทิตยวงษ์ให้ทำตามอิจฉาภาพนั้นมิได้ ขอพระราชทานให้สำเร็จโทษตามประเพณีพระราชกุมารซึ่งเปนมหันตโทษนั้น จึงพระบาทสมเด็ตบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวมีพระราชโองการตรัศว่า ซึ่งจะสำเร็จโทษในกรุงเทพพระมหานครนี้มิได้ แลเราจะไปพระนครหลวงแล้ว เราจะทรงม้าต้นให้องค์ไตรภูวนาทิตยวงษ์ขี่ม้าตัวหนึ่งออกไปกลางพระนครหลวง ถ้าองค์ไตรภูวนาทิตยวงษ์จะคิดทำร้ายแก่เรา ๆ ก็มิได้เข็ดขาม จะยุทธด้วยองค์ไตรภูวนาทิตยวงษ์ที่นั้น แลเราจะเอาบุญญาธิการแห่งเราเปนที่พึ่ง จึงทรงพระกรุณาตรัศสั่งสมุหนายกว่า จะขึ้นไปพระนครหลวง.
๏ครั้นถึงวัน ๓ ๓ฯ ๓ ปีวอก อัฐศก กอรปด้วยวิไชยฤกษ์ เพลาอุสาโยค ก็เสด็จด้วยเรือพระที่นั่งศรีสมรรถไชย แลเรือท้าวพระยา
