ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:พระราชพงสาวดารฯ ฉบับหลวงประเสิด - ๒๔๘๖.pdf/23

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
19

สักราช 738 มะโรงสก (พ.ส. 1919) สเด็ดไปเอาเมือง(ชากังราว)เล่า ครั้งนั้น พระญาคำแหงแลท้าวผ่าคองคิดด้วยกันว่า จะยอทัพ(หลวง และจะ)ทำมิได้ แลท้าวผ่าคองเลิกทัพหนี แลจึงสเด็ดยกทัพหลวงตาม แลท้าวผ่าคองนั้นแตก แลจับได้ตัวท้าวพระญาแลเสนาขุนหมื่นครั้งนั้นมาก แลทัพหลวงสเด็ดกลับคืน

สักราช (740) มะเมียสก (พ.ส. 1921) สเด็ดไปเอาเมืองชากังราวเล่า ครั้งนั้น มหาธัมราชาออกรบทัพหลวงเปนสามาถ แลเห็นว่า จะต่อด้วยทัพหลวงมิได้ จึงมหาธัมราชาออกถวายบังคม

สักราช 748 ขาลสก (พ.ส. 1929) สเด็ดไปเอาเมืองเชียงไหม่ แลไห้เข้าปล้นเมืองนครลำภางมิได้ จึงแต่งหนังสือไห้เข้าไปแก่หมื่นนครเจ้าเมืองนครลำภาง ๆ นั้นจึงออกมาถวายบังคม แลทัพหลวงสเด็ดกลับคืน

สักราชได้ 750 มะโรงสก (พ.ส. 1931) สเด็ดไปเอาเมืองชากังราวเล่า ครั้งนั้น สมเด็ดพระบรมราชาธิราชเจ้าซงพระประชวรหนักแลสเด็ดกลับคืน ครั้นเถิงกลางทาง สมเด็ดพระบรมราชาเจ้านรึพาน แลจึงเจ้าทองลันพระราชกุมารท่านได้เสวยราชสมบัติพระนครสรีอยุธยาได้ 7 วัน จึงสมเด็ดพระราเมสวรยกพลมาแต่เมืองลพบุรีขึ้นเสวยราชสมบัติพระนครสรีอยุธยา แลท่านจึงไห้พิฆาตเจ้าทองลันเสีย