หน้า:พรุ่งนี้ช้า - ศิลป์ พีระศรี - ๒๕๐๖.pdf/14

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

แนวหน้าแทบทุกชาติ มีอินทรีย์แก่กล้ารู้ค่ารู้รสแห่งศิลป เมื่อมาคำนึงถึงสมัยแต่เก่าก่อน ผู้ที่รู้ค่ารู้รสแห่งศิลปมีจำนวนจำกัดอยู่แต่ในหมู่เจ้านาย ขุนนาง และเอกชนลางคนเท่านั้น แต่มาบัดนี้ คนชั้นกรรมกรก็สามารถมีโอกาสฟังดนตรีคอนเสิตชั้นคลาสสิก เข้าใจดูเข้าใจชมศิลปว่าอย่างทั่วไป และชอบเครื่องแต่งบ้าน เครื่องใช้ไม้สอย และเครื่องประดับตกแต่งที่งาม ๆ นี่ก็คือคุณประโยชน์ที่ได้จากศิลปศึกษา แต่ก็เป็นที่เสียใจอยู่ที่ประเทศชาติต่าง ๆ ซึ่งรับเอาระบอบการปกครองงานบ้านการเมืองและการเศรษฐกิจอย่างสมัยปัจจุบันไม่ใช่ว่าทั้งหมดทุกประเทศที่รู้ตัวได้ทันเวลาทันท่วงทีว่า ระบอบการปกครองอย่างนี้จะปฏิวัติหันเหียนเปลี่ยนส่วนแห่งสังคมและทางปัญญาความรอบรู้กระทำให้วัฒนธรรมและศิลปได้รับความกระทบกระเทือนและถอยหลังสู่สภาพที่ไม่พื้นตัว

ในประเทศไทย ความเจริญก้าวหน้าอย่างเคร่งเครียดและขาดลงห้วน ๆ แห่งการสืบต่อในทางเศรษฐกิจ การเมือง การพานิชย์ และอุตสาหกรรม ย่อมลบล้างศิลปเสียสิ้น ประชานาครที่มีการศึกษาดีเป็นส่วนมากก็มุ่งที่จะให้ประเทศชาติมีความเจริญ แต่คิดไปในแง่เป็นทำนองธุรกิจเท่านั้น และเห็นว่า การอุดหนุนจุนเจือศิลปเป็นการใช้จ่ายคล้ายกับเป็นของฟุ่มเฟือยไม่จำเป็น รอไว้จนกว่าจะจัดแจง