ต้นหนังสือเดิมของลอรดกลาเรนดอน[1] ในอินวิโลบ[2] รับสั่งเรียกไป ได้ทูลเกล้าฯ ถวายแล้วที่พระที่นั่งราชฤดี ณ วัน ๑ ๕ฯ ๒ ค่ำ เวลา ๔ ทุ่มเศษ ครั้นเวลา ๘ ทุ่มเศษ เสด็จขึ้น พระราชทานบัญชีเครื่องราชบรรณาการสมเด็จพระนางวิกตอเรียมาอีกฉบับหนึ่ง คุณท้าววรจันทเชิญออกมาให้ข้าพระพุทธเจ้าที่ท้องพระโรง บอกว่า จะต้องพระราชประสงค์ให้ได้เวลาเช้า ข้าพระพุทธเจ้ารับมาแล้ว ได้ข้ามไปให้หมอบรัดเล[3] จัดแจงเขียนมาได้ฉบับหนึ่ง ได้ทูลเกล้าฯ ถวายในท้องพระโรงเวลาเที่ยงแล้ว เสด็จกลับจากพระตำหนักแพ วัน ๒ ๖ฯ ๒ ค่ำ เลี้ยงขนมเบื้อง ฯ
หนังสือลอรดกลาเรนดอนมาถึงพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวผู้เป็นกษัตริย์เมืองไทย ด้วยอัครมเหสีกษัตริย์ของข้า ๆ มีรับสั่งมาถึงข้าพเจ้า เพื่อจะให้ข้าพเจ้าฝากเซอร์รอเบิศจอมเบิค ผู้ที่ท่านมเหสีได้โปรดตั้งให้อยู่ในเมืองไทยเป็นกงสุลของท่าน ให้อยู่ในความชอบแลพึ่งพระบารมีแห่งท่านผู้เป็นกษัตริย์ ข้าพเจ้ารู้จักน้ำใจเซอร์รอเบิศที่ชอบแก่พระองค์ แลเพราะเสนาบดีแห่งท่านผู้เป็นมเหสีได้ไว้ใจที่สุด ในความรู้ของเซอร์รอเบิศจอมเบิค เหตุนั้น เขาคิดวาา ตั้งแต่เซอร์รอเบิศจอมเบิคมาถึงเมืองไทยแล้ว หนังสือฝากทั้งปวงซึ่งข้าราชการเมืองนี้และเมืองโน้นจะมาฝากซึ่งกันและกัน ให้มอบไว้แก่เซอร์รอเบิศจอมเบิค พวกเสนาบดีแห่งมเหสีมีใจกตัญญูรู้จักคุณที่ท่านผู้เป็นกษัตริย์ให้สำแดง
