ในการเมือง เป็นต้นว่า มีนาย ก. ผู้หนึ่งอยากให้ไ้ดเลือกเป็นผู้แทน และมีพระยา ข. ไปทำการให้เลือกด้วย ในส่วนมาก พระยา ข. จะต้องได้เลือก แม้นาย ก. จะมีความสามารถดีอย่างไรก็ตาม ราษฎรไม่มีความไว้วางใจ คิดว่า ท่านผู้ที่เป็นพระยา ข. ซึ่งพระเจ้าอยู่หัวทรงตั้งนั้นดีกว่านาย ก. เสมอ แม้นาย ก. จะมีความสามารถดีอย่างไรก็ดี แต่พระเจ้าแผ่นดินไม่เคยทรงทราบ และนาย ก. ไมมีชื่อเสียงในหมู่ข้าราชการด้วยกัน นาย ก. จะไม่มีทางได้รับเลือกเท่าพระยา ข. ขออ้างสภาผู้แทนราษฎรอย่างง่าย ๆ สมมตว่า ในการตั้งประธานสภาผู้แทนราษฎรนี้ ถ้าที่ประชุมจะเลือกนาย ก. เป็นประธาน จะต้องมีเสียงข้างนอกถามว่า นาย ก. มาจากไหน มีความสามารถอย่างไร และอะไรต่ออะไรอีก แต่ถ้าตั้งพระยา ข. เป็นประธาน จะไม่มีเสียงกล่าวอย่างไรเลย นี่แหละเป็นเครื่องแสดงว่า บรรดาศักดิ์เป็นเครื่องกีดขวางอย่างหนึ่งในการเมือง และทำให้เกิดมีความไม่เสมอภาคขึ้น
เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรีกล่าวว่า ที่จริง ไม่มีการแพ้ชนะ เพราะไม่ได้ลงมติ เรื่องนี้ ความเห็นดูลงรอยกันหมด ไม่เป็นเรื่องที่ควรโต้เถียงกันเลย และเพราะความเห็นลงรอยกันหมด ญัตติที่เสนอมาจึ่งควรถอนเสีย ตามที่ท่านสมาชิกพูดมาแล้วนั้นว่า การที่นับถือเคารพกันก็ด้วยวุฒิ จะเป็นวัยวุฒิหรือคุณวุฒิก็ตาม ไม่ใช่ว่า นับถือกันด้วยฐานันดร เพราะฉะนั้น เป็นการเข้าใจกันดี การที่
