รัฐ พระมหากษัตริย์จะทรงเรียกประชุมวิสามัญแห่งสภาผู้แทนราษฎรก็ย่อมได้" และขอตัดคำว่า "ย่อม" ในบรรทัดท้ายออก
ประธานสภาฯ กล่าวว่า ในมาตรานี้ ก็ไม่มีอะไร ถ้าที่ประชุมเห็นชอบตามที่เสนอนั้นแล้ว ก็จะผ่านไปมาตราอื่น ไม่มีผู้ใดคัดค้าน ในที่สุด ที่ประชุมลงมติรับรองมาตรา ๓๒
มาตรา ๓๓ ประธานอนุกรรมการร่างรัฐธรรมนูญกล่าวว่า ในมาตรา ๓๓ นี้ มีความว่า "เมื่อสมาชิกแห่งสภาผู้แทนราษฎรจำนวนไม่น้อยกว่าหนึ่งในสามของจำนวนทั้งหมดเห็นเป็นการจำเป็นเพื่อประโยชน์แห่งรัฐ มีสิทธิรวมกันทำคำร้องขอต่อประธานแห่งสภาให้นำความกราบบังคมทูลขอให้ทรงเรียกประชุมวิสามัญแห่งสภาผู้แทนราษฎร ในกรณีย์เช่นนั้น ท่านให้ประธานแห่งสภานำความกราบบังคมทูลขึ้นไป" และว่า ก่อนอื่น ขอตกเติมข้อความดั่งนี้ ในบรรทัดแรก หลังคำว่า "ราษฎร" เติมคำว่า "มี" บรรทัดที่ ๓ หลังคำว่า "รัฐ" เติมคำว่า "แล้ว" หน้าคำว่า "มีสิทธิ" เติมคำว่า "ย่อม" บรรทัดที่ ๕ หลังคำว่า ราษฎร เติมคำว่า "ได้" คำว่า "เชนนั้น" แก้เป็น เช่นนี้ และคำ "กรณีย์" แก้เป็น "กรณี" และกล่าวต่อไปว่า ถ้อยคำในมาตรานี้ เห็นจะมีอย่างที่หลวงธำรงฯ สงสัย กล่าวคือ เป็นบอกว่า ให้สภานำความกราบบังคมทูลขึ้นไป ท่านจะเรียกหรือไม่? ความในมาตรานี้ขอให้เป็นที่เข้าใจว่า เมื่อมีสมาชิกครบจำนวนดั่งที่กำหนดร้องขอ
