หน้า:รายงานการประชุม สร (๒๕๐๓-๐๘-๒๕).pdf/20

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๐๗๐

จอมพล สฤษดิ์ ธนะรัชต์ (นายกรัฐมนตรี): ผมใคร่ขอความกรุณาชี้แจงเพิ่มเติมตามที่ท่านรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยได้ชี้แจงเมื่อกี้ ที่จริง เรื่องนี้เป็นเรื่องซึ่งทางรัฐบาลได้มีความสนใจเป็นอย่างมาก ตามข้อความที่ท่านสมาชิกได้ถามท่านรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยที่ได้กล่าวแล้วเมื่อกี้นี้นั้น ความจริง มีข้อความที่ชัดเจนหรือไม่ชัดเจนก็ไม่ทราบอยู่ในมาตรา ๑๑ ซึ่งได้มีระบุไว้แล้วว่า ให้กรมประชาสงเคราะห์สำหรับรักษาและอบรมฝึกอาชีพผู้รับการสงเคราะห์ จะเห็นว่า มีถ้อยคำว่า เรื่องคำว่า รักษา อยู่ด้วย ซึ่งอย่างเวลานี้ เราจะเห็นว่า มีเอกชนได้กระทำอยู่แล้วเป็นส่วนตัว เช่น ดอกเตอร์เพียร ได้กระทำอยู่ในสิ่งเหล่านี้ เราก็เห็นว่า ควรจะต้องมีการส่งเสริมให้เป็นอย่างมากให้ได้ผลดียิ่งขึ้น จะแลเห็นได้ว่า ในเมื่อครั้งก่อนที่เรายอมให้มีผู้หญิงซึ่งเราเรียกว่า โสเภณี ไปตีทะเบียนได้นั้น มันเป็นการผิดต่อสัญญาซึ่งเราได้มีต่อสากล ซึ่งเท่ากับรัฐบาลเป็นผู้รับรู้ยอมให้เขามาตีทะเบียน แต่บัดนี้ ตั้งแต่เริ่มต้นปีมาแล้ว เราให้เลิกการไปตีทะเบียนโสเภณี คือ ไม่รับรู้ว่า จะมีหญิงโสเภณี แต่เป็นหลักการอย่างที่ท่านสมาชิกผู้มีเกียรติคนก่อนที่ได้กล่าวว่า เราจะห้ามปรามเสียเลยนั้นไม่ได้ ซึ่งเป็นกฎธรรมชาติ แต่ตามข้อเท็จจริงเท่าที่เป็นมาแล้ว เท่าที่ผมได้ไปตรวจตามสถานีโรงพักต่าง ๆ จะแลเห็นว่า ปัญหาอันนี้ เจ้าหน้าที่ตำรวจได้รับความลำบากเป็นพิเศษ เฉพาะอย่างยิ่ง ท่านสมาชิกผู้มีเกียรติคงจะทราบแล้วว่า ในแถบถิ่นซึ่งเป็นที่กำเนิด เช่น เป็นต้นว่า โรงพักสำราญราษฎร์ พลับพลาไชย อะไรเหล่านี้ ที่บริเวณสะพานถ่าน เสาชิงช้า อะไรเหล่านี้ ซึ่งท่านคงทราบดีอยู่แล้ว จะเห็นว่า เจ้าหน้าที่ตำรวจต้องผจญกับปัญหาอันนี้ ซึ่งผมเห็นด้วยตาตนเองมาทีเดียว จึงเกิดความนึกคิดอันนี้ขึ้น ผมก็ได้ถามเจ้าหน้าที่ตำรวจ เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ชี้แจงให้ผมฟังว่า ก็เป็นอย่างนี้ เท่าที่เห็นนี้แหละ ก็ไปเอามาปรับ ๕๐ บาท แล้วก็ปล่อยไป อีก ๗ วันก็มาอีก ซ้ำหน้าอยู่นั่น ในที่กักขังของบุคคลประเภทนี้เต็มไปหมด นอนสีเขียวสีแดง นอนอยู่ในห้องขังที่เขาควบคุมไว้เป็นจำนวนมาก และพออีก ๗ วันก็มาอีก และเวลาจะปรับ มีคนมายอมเสียค่าปรับให้ ซึ่งในข้อเท็จจริงซึ่งเราเรียกว่า ชายแมงดา มาช่วยกันออกเงินออกทองไป ก็กลับไปอีก นอกจากนั้น ก็ยังเป็นต้นเหตุแห่งอาชญากรรม แล้วก็มีเรื่องมีราวอะไรอื่น ๆ อีกเยอะแยะ เพราะฉะนั้น เราคิดว่า ขืนปล่อยอย่างนี้ เห็นจะไม่ได้ ถึงแม้ว่า เราเลิกการจดทะเบียนอะไรอย่างนี้แล้ว ซึ่งเราไม่รับรู้ และการจดทะเบียนนั้น คือ การรับรู้ว่า เท่ากับว่า รัฐบาลนี่เองเป็นเจ้าของ