เมื่อตอนห้านสิ้นตีเมืองเจ๋ได้แล้ว ข้าพเจ้ามีหนังสือไปกราบทูลขอที่เจ๋อ๋อง ปรารถนาจะระงับราษฎรในเมืองเจ๋ให้เรียบร้อย ฮันอ๋องโกรธจึ่งว่า ศึกเมืองฌ้อยังไม่สำเร็จ จะมาคิดเอาที่เจ๋อ๋อง ในขณะนั้น เตียวเหลียงกับตันเผงจึ่งเอามือสะกิดเท้าแล้วกระซิบว่า กำลังนี้ยังจะใช้คน การเล็กน้อยจะเป็นการใหญ่ ฮันอ๋องได้สติแล้วว่า เป็นชายชาติทหาร จะคิดอันใดก็ได้สำเร็จเถิด จึ่งให้เตียวเหลียงถือตราใบตั้งเป็นสามเจ๋อ๋อง เพราะฉะนั้น จึงเห็นว่า ฮันอ๋องจะมีความสงสัย ข้าพเจ้าจึ่งยุให้ห้านสิ้นคิดกบฏ ห้านสิ้นไม่เชื่อว่า ให้คิดกบฏ ข้าพเจ้ากลัวว่า จะมีโทษ จึ่งได้แกล้งทำเป็นเสียจริตแล้วหนีไป ภายหลังเกิดเหตุขึ้นที่ยียองเก๋ง มิได้เกี่ยวข้องในตัวข้าพเจ้า
สุมาตองสองจึ่งถามห้านสิ้นว่า เหตุใดท่านจึ่งไม่เชื่อกวยถอง ห้านสิ้นตอบว่า เมื่อเดิมมีหมอดูผู้หนึ่งชื่อ ฆ้อฮอก ได้ดูลักษณะข้าพเจ้าว่า อายุเพียงเจ็ดสิบสอง จึ่งมิได้คิดกบฏ ไม่รู้ว่า อายุแต่สามสิบสอง สุมาตองสองจึ่งเรียกตัวฆ้อฮอกเข้ามาแล้วถามว่า ห้านสิ้นมีอายุแต่สามสิบสอง เหตุใดท่านจึ่งว่ามีอายุถึงเจ็ดสิบสองนั้นไม่สมควรเลย แต่ว่าปีนี้แลปีหน้าก็พอควรอยู่แล้ว เหตุใดจึ่งดูล้วงหน้าไปจนเหลือเกินดังนี้เล่า
