ไปถึงเมืองฮันต๋ง นายด่านเมืองฮูโต๋แจ้งดังนั้นก็รีบเอาเนื้อความขึ้นไปกราบทูลพระเจ้าโจยอย ว่าขงเบ้งยกทหารประมาณสามสิบหมื่นมาตั้งอยู่เมืองฮันต๋ง บัดนี้ให้จูหลงกับเตงจี๋คุมทหารเปนกองหน้ายกล่วงแดนเข้ามาแล้ว
พระเจ้าโจยอยได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ จึงปฤกษาขุนนางทั้งปวงว่า ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก ท่านจะเห็นผู้ใดที่จะออกทำการสู้รบกับทหารเมืองเสฉวนได้ แฮหัวหลิมบุตร์แฮหันตุ้นได้ฟังดังนั้นคิดแค้นซึ่งฮองตงลวงฆ่าแฮหัวเอี๋ยนผู้อาเสีย จึงกัดฟันแล้วทูลว่า อาข้าพเจ้าตายยังมิได้แก้แค้นอ้ายพวกเสฉวน ข้าพเจ้าจะขออาษาคุมทหารเมืองเสเหลียง ซึ่งมีฝีมือยกออกไปรบกับทหารเมืองเสฉวนเอาไชยชะนะให้ได้
แฮหัวหลิมคนนี้สติปัญญาน้อย แต่โจโฉโจยอยนับถือว่าเปนเชื้อสายซื่อสัตย์อยู่ ครั้นแฮหัวหลิมรับอาษาก็มีความยินดี จึงเกณฑ์ทหารเมืองเสเหลียง ซึ่งมีฝีมือยี่สิบหมื่นให้ออกไปทำการศึกกับขงเบ้ง อองลองจึงทูลว่าซึ่งจะให้แฮหัวหลิมเปนแม่ทัพไปนั้น ข้าพเจ้าไม่เห็นด้วยๆแฮหัวหลิมเปนคนโมโหมาก แล้วยังไม่เคยทำการศึก ขงเบ้งก็มีสติปัญญาหลักแหลม จะทำการสิ่งใดประกอบด้วยกลอุบายต่างๆ เห็นแฮหัวหลิมจะสู้ขงเบ้งมิได้
แฮหัวหลิมได้ฟังดังนั้นก็โกรธ ตวาดเอาอองลองว่า เหตุใดท่านจึงมาเจรจาดูหมิ่นเราฉนี้ ซึ่งท่านนับถือว่าขงเบ้งมีสติปัญญาก็จริงอยู่ อันฝีมือจะรบพุ่งหารู้ถึงเราไม่ เราจะออกไปสู้กับขงเบ้งเอาไชยชะนะให้จงได้ แม้ไม่สมคำเราว่าเราไม่กลับมาเฝ้าพระเจ้าโจยอยให้เห็นหน้าสืบไปเลย แฮหัวหลิมก็ลาพระเจ้าโจยอยยกทหารยี่สิบหมื่นไปตั้งอยู่เมืองเตียงอั๋น
