ตามไป ถึงทางซึ่งเตียวเอ๊กกับโกอีออกสกัดอยู่ เตียวเอ๊กกับโกอีก็ควบม้าออกช่วยจูหลง เกียงอุยเห็นดังนั้นก็ควบม้ากลับมา พอขงเบ้งมาถึงจูหลงจึงเข้าไปหาขงเบ้ง แจ้งเนื้อความทั้งปวงทุกประการ
ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ จึงว่าทหารคนนี้ชื่อใดมีสติปัญญานัก ล่วงรู้ความคิดเราได้ชาวเมืองลำอั๋น ซึ่งเข้าเกลี้ยกล่อมมาด้วยขงเบ้งนั้น จึงบอกว่าคนนี้ชื่อเกียงอุยเปนแซ่เกียง มีปัญญาหลักแหลมรู้การสงครามเปนอันมาก จูหลงจึงว่าเกียงอุยคนนี้ท่วงทีจะรบพุ่งก็ประหลาดกว่าคนทั้งปวง แล้วรำเพลงทวนอย่างเกียงอุยให้ขงเบ้งดู ขงเบ้งเห็นดังนั้นจึงว่าเราก็มิได้สำคัญว่า ในเมืองเทียนซุยจะมีทหารเอกฝีมือเข้มแขงฉนี้ แล้วขงเบ้งก็ให้ยกกองทัพไปเมืองเทียนซุย
ฝ่ายเกียงอุยกลับมาจึงว่าแก่ม้าจุ้นว่า จูหลงเสียทีแก่เราครั้งนี้ เห็นจะบอกเนื้อความแก่ขงเบ้งๆเห็นว่าในเมืองเรามิได้มีทหาร ก็จะรีบยกลอบมาตีเอา จำเราจะแยกทหารออกซุ่มอยู่นอกเมือง ข้าพเจ้าจะอยู่ทิศตวันออก ให้เลี้ยงเขียนกับอีนซงคุมทหารซุ่มอยู่ทิศตวันตก ให้เลี้ยงซีคุมทหารอยู่รักษาเมือง ตัวท่านจึงไปตั้งซุ่มอยู่ทิศใต้ ถ้าขงเบ้งยกทหารมาเห็นเพลิงสัญญาข้าพเจ้าแล้ว ก็ให้ล้อมรบเข้าจับเอาตัวขงเบ้งให้ได้
ม้าจุ้นได้ฟังดังนั้นก็เห็นด้วยจัดแจงพร้อมไว้ ตามคำเกียงอุยทุกประการ ฝ่ายขงเบ้งยกมาถึงเมืองเทียนซุยเปนเวลากลางคืน ก็ขับทหารให้เข้าโจมตี ทหารทั้งปวงแลเข้าไปในเมืองเห็นปักธงเทียวอยู่เปนอันมาก ก็ไม่อาจหักโหมเข้าไป พอเวลาสองยามก็เห็นเพลิงโพลงขึ้นข้างทิศตวันออก ทหารโห่ร้องล้อมรบเข้ามา ทหารในเมืองก็ตีม้าฬ่อฆ้องกลองรับกันอึ้ออึงขึ้น ขงเบ้งเห็นดังนั้น
