ระดมยิงลงไปถูกหน้าผากซิหลง ทหารทั้งปวงเข้าประคองตัวซิหลงแล้วก็ถอยทัพออกไป เบ้งตัดเห็นดังนั้นก็เปิดประตูเมืองจะยกทหารไล่ออกไป พอสุม้าอี้ยกมาถึง เบ้งตัดก็กลับเข้าตั้งมั่นอยู่ในเมืองดังเก่า สุม้าอี้ก็ขับทหารให้เข้าล้อมเมืองไว้เปนสามารถ
ฝ่ายซิหลงกลับออกมาตั้งค่ายอยู่ พิศม์เกาทัณฑ์กลุ้มขึ้นพอเวลาเย็นก็ตาย ขณะเมื่อซิหลงตายนั้นอายุได้ห้าสิบเก้าปี สุม้าอี้ก็จัดแจงศพซิหลงส่งขึ้นไปฝังไว้ ณเมืองลกเอี๋ยงตามบันดาศักดิ์ ฝ่ายเบ้งตัดครั้นเวลาเช้าขึ้นดูบนเชิงเทิล เห็นทหารสุม่าอี้เข้าล้อมเมืองไว้โดยรอบมั่นคง เหมือนล้อมด้วยตรางเหล็ก ก็คิดวิตกนักไม่รู้ที่จะแก้ไขประการใด พอเห็นซินหงีกับซินต๋ำยกมาก็ดีใจ สำคัญว่าจะยกมาช่วยก็เปิดประตูเมือง คุมทหารออกไปรับ
ซินหงีกับซินต๋ำเห็นดังนั้นก็ควบม้าเข้าไป แล้วร้องด่าเบ้งตัดว่าอ้ายขบถ มึงคิดทรยศต่อเจ้าเร่งไปหาที่ตายเถิด เบ้งตัดได้ยินดังนั้นก็ตกใจควบม้าจะหนีเข้าเมือง เตงเหียนกับลิจูอยู่บนเชิงเทิลก็ให้ทหารเอาเกาทัณฑ์ยิงต้านไว้ แล้วร้องว่าอ้ายขบถมึงอย่าเข้ามาเลย กูจะเปิดประตูเมืองรับสุม้าอี้เอาความชอบแล้ว เบ้งตัดได้ฟังก็ตกใจ ควบม้าจะพาทหารหนีออกจากที่ล้อม พอซินต๋ำไล่มาทันเอาทวนแทงถูกเบ้งตัดตกม้าตายตัดเอาศีศะมาให้สุม้าอี้ ทหารทั้งปวงก็เข้าหาสุม้าอี้ เตงเหียนกับลิจูก็เปิดประตูเชิญสุม้าอี้เข้าตั้งอยู่ในเมือง
สุมาอี้เกลี้ยกล่อมให้ราษฎรชาวเมืองอยู่เย็นเปนศุข แล้วให้ทหารเอาศีศะเบ้งตัด ขึ้นไปถวายพระเจ้าโจยอยๆแจ้งเนื้อความทั้งปวงแล้วก็มีความยินดีนัก ให้ทหารเอาศีศะเบ้งตัดไปเสียบประจานไว้ณะทางสามแพร่ง แล้วแต่งหนังสือรับสั่งเปนใจความว่า ซินต๋ำกับซินหงีมีความชอบให้ตั้งเปนขุนนางผู้ใหญ่ ยกไปช่วยกัน
