ฝ่ายม้าใช้จึงเอาเนื้อความไปแจ้งแก่พระเจ้าซุนก๋วนว่า ขงเบ้งยกพลทหารมาทำการรบกับโจจิ๋น ฆ่าทหารพระเจ้าโจยอยล้มตายเปนอันมาก บัดนี้ยกทัพกลับไปเมืองฮันต๋งแล้ว ขุนนางทั้งปวงจึงทูลถามพระเจ้าซุนก๋วนว่า บัดนี้ทหารในเมืองลกเอี๋ยงนั้นก็อิดโรยด้วยขงเบ้งทำไว้บอบช้ำนัก อนึ่งกองทัพเมืองเสฉวนก็ยกทัพกลับไปได้ทีอยู่แล้วขอพระองค์ให้ยกทหารไปตีเอาเมืองลกเอี๋ยง ในขณะระส่ำระส่ายอยู่นี้เห็นจะได้สดวก พระเจ้าซุนก๋วนก็มิได้ตรัสประการใด
เตียวเจียวจึงทูลว่า บัดนี้เมืองกังตั๋งมีฝูงหงษ์เข้ามาร้องอยู่ทุกเวลา อนึ่งมังกรก็สำแดงฤิทธิ์ในท้องมหาสมุท เปนอัศจรรย์นักหนา เหมือนจะบอกว่าเทศกาลนี้เปนมงคลอันประเสริฐ ขอพระองค์ให้ตั้งการพิธีราชาภิเศกเสียก่อน แล้วจึงให้ยกพลทหารไปตีเมืองลกเอี๋ยง พระเจ้าซุนก๋วนก็เห็นด้วย
ครั้นถึงเดือนสี่ก็ให้แต่งการพระราชพิธี พร้อมเสร็จทุกประการตามประเพณีแต่ก่อน ตั้งพระองค์เปนใหญ่ในเมืองกังตั๋ง ในวันศุภมงคลฤกษ์จึงตั้งซุนเต๋งพระราชบุตร์เปนฝ่ายหน้า ให้จูกัดเจ๊กบุตร์จูกัดกิ๋นเปนเสนาบดีฝ่ายขวา ให้เตียวฮิวบุตร์เตียวเจียวเปนเสนาบดีฝ่ายซ้าย ช่วยทำนุบำรุงพระราชบุตร์ตามประเพณี
แลจูกัดเจ๊กคนนี้พระเจ้าซุนก๋วนมีพระไทยรักนัก ด้วยเมื่ออายุได้หกขวบนั้น จูกัดกิ๋นพาเข้าไปกินโต๊ะในท้องพระโรง พระเจ้าซุนก๋วนเห็นหน้าจูกัดกิ๋นยาวเหมือนน่าโล่ จึงไปจับเอาโล่มาจาฤกอักษรลงไว้ที่น่าโล่ว่าจูกัดกิ๋น ขุนนางทั้งปวงก็ชวนกันหัวเราะเยาะ จูกัดเจ๊กเห็นดังนั้นก็ลุกออกมา เอาภู่กันเขียนอักษรต่อลงต้นบันทัดสองตัวว่าแต้โล่ของ ประสมกันเข้าว่าโล่ของจูกัดกิ๋น ขุนนางทั้งปวงเห็นจูกัดเจ๊กฉลาดก็ชวนกันสรรเสริญ พระเจ้าซุนก๋วนมีพระไทยเอ็นดูโปรดปรานแต่นั้นมา จึงตั้งให้เปนขุนนางฝ่ายหน้า
