แล้วพระเจ้าซุนก๋วนจึงปฤกษาด้วยลกซุนๆจึงทูลว่า ซึ่งพระเจ้าเล่าเสี้ยนมาเปนไมตรีด้วยทั้งนี้ ก็เพราะความคิดของขงเบ้งกลัวสุม้าอี้จึงมาเปนไมตรีด้วย การของเราก็จะให้ได้ทางไมตรีก็มิให้เสีย จำจะบอกไปถึงเมืองเสฉวนว่า เราจะยกทัพไปตีเมืองลกเอี๋ยง ให้ขงเบ้งยกทัพไปกองหนึ่ง สุม้าอี้ก็จะยกออกมาสู้กันกับขงเบ้ง ฝ่ายเราก็จะลอบยกเข้าไปตีเมืองลกเอี๋ยงได้โดยง่าย พระเจ้าซุนก๋วนก็เห็นชอบด้วย จึงให้คนถือหนังสือไปแจ้งแก่พระเจ้าเล่าเสี้ยน แล้วให้กะเกณฑ์กองทัพพร้อมไว้ทุกหัวเมือง
ฝ่ายพระเจ้าเล่าเสี้ยนแจ้งหนังสือกำหนดแล้ว ก็ให้ไปแจ้งแก่ขงเบ้งๆก็มีความวิตกนัก คิดว่าตำบลตันฉองนั้นจะยกไปเปนทางขับขันขัดสนอยู่ จึงใช้ให้คนไปสอดแนมดูรู้ว่าเฮ๊กเจี๋ยวป่วยหนักก็ดีใจ จึงแต่งให้อุยเอี๋ยนเกียงอุยสองนายคุมทหารห้าพัน สั่งกำหนดให้เข้าประชิดจนถึงกำแพงตันฉอง ถ้าเห็นเพลิงติดขึ้นเมื่อใดแล้วก็ให้ยกทหารไปจงได้ ท่านทั้งสองจงรีบยกไปในสามวันให้ทันท่วงทีอย่าได้มาลาเราเลย อุยเอี๋ยนเกียงอุยคำนับแล้วก็รีบยกทหารไป ขงเบ้งจึงเรียกกวนหินเตียวเป๋ามากระซิบสั่งเปนความลับ ให้ตระเตรียมทหารไว้ให้พร้อม
ฝ่ายโกฉุยกับเตียวคับซึ่งโจจิ๋นให้รักษาด่านอยู่นั้น แจ้งว่าเฮ๊กเจี๋ยวป่วยหนักก็ปฤกษากัน ให้เตียวคับคุมทหารสามพัน ยกมาจะให้อยู่รักษาตำบลตันฉอง
ขณะนั้นขงเบ้งก็ให้กวนหินกับเตียวเปายกไปแล้ว ก็กะเกณฑ์ทหารรีบยกลัดทางมาโดยเร็ว ถึงที่ตันฉองก่อนอุยเอี๋ยนเกียงอุย ครั้นเวลากลางคืน ได้ทีก็ให้ทหารปลอมเข้าไปในกำแพงจุดเพลิงขึ้น ขงเบ้งก็ให้ทหารตรูกันตีเข้าไปได้ไล่ฆ่าฟันเปนอลหม่าน ทหารซึ่งอยู่ในกำแพงมิทันรู้ตัว ก็แตกตื่นหนีออกจากค่ายเหยียบกันล้ม
