เกาทัณฑ์ยิงระดมลงมา เตียวคับขึ้นไปมิได้ก็ชักม้าถอยหลังอยู่
ขงเบ้งก็ให้ทหารไล่ฆ่าฟันทหารเตียวคับ เจ็บปวดลำบากล้มตายเปนอันมาก เตียวคับกับไต้เหลงก็บากออกมา ทหารขงเบ้งกลัวฝีมือเตียวคับจะต้านทานไว้มิได้ก็แหวกทางให้ ขณะเมื่อเตียวคับหักออกมาวันนั้นขงเบ้งแลดูอยู่บนเนินเขา จึงสรรเสริญว่าเตียวคับคนนี้ได้ยินฦๅชื่อมาช้านาน วันนี้พึ่งได้เห็นประจักษ์แก่ตาเข้มแขงพ้นกำลังนัก ทหารคนนี้แม้นอยู่สืบไปเมื่อหน้าก็จะทำอันตราย จะกำจัดเสียให้ได้ แล้วขงเบ้งก็ยกกลับมาค่าย
ฝ่ายสุม้าอี้จัดแจงทหารจะยกมา พอเห็นเตียวคับกับไต้เหลงเสลือกสลนเข้ามาก็ตกใจ จึงถามว่าเปนเหตุไฉนจึงกลับมา เตียวคับก็เล่าเนื้อความให้ฟังทุกประการ สุม้าอี้แจ้งดังนั้นก็เสียใจ จึงว่าขงเบ้งมีสติปัญญาสามารถนัก ก็สั่งให้ยกทหารกลับมาค่าย สุม้าอี้จึงว่าเมืองเสฉวนเปนทางไกล ทหารทั้งปวงได้เสบียงอาหารน้อยจึ่งรีบมาทำการรบพุ่ง ปราถนาจะใคร่ได้ไชยชะนะเร็วๆครั้นเราจะออกรบพุ่งด้วยบัดนี้ก็มิได้ จำจะตั้งมั่นรับไว้ให้ช้าอยู่เสบียงอาหารขัดสนลงเห็นจะเลิกไป แต่นั้นมาสุม้าอี้ก็มิได้ให้ทหารออกสู้รบเลย
ฝ่ายขงเบ้งก็แต่งให้ทหารไปยั่วหลายครั้ง สุม้าอี้มิได้ออกรบแต่คำนึงกันอยู่ถึงสิบสี่สิบห้าวัน พอบีฮุยถือหนังสือพระเจ้าเล่าเสี้ยนมาถึงขงเบ้งว่า บัดนี้รู้ข่าวมหาอุปราชตีได้หัวเมืองสองตำบลก็มีความยินดีนัก ซึ่งมหาอุปราชมีโทษแต่ก่อนนั้น ก็ให้พ้นโทษแล้วจงคงในถานาศักดิ์เถิด ขงเบ้งแจ้งดังนั้นก็ยกมือขึ้นถวายบังคม คำนับรับเอารับสั่งพระเจ้าเล่าเสี้ยนตามประเพณีแล้ว ก็ให้บีฮุยถือหนังสือบอกกลับไป
ขงเบ้งคิดอุบายจะลวงสุมาอี้ จึงให้ทหารออกจากค่ายถอยเลื่อนลงไปตั้งอยู่ทางประมาณสามร้อยเส้น ม้าใช้จึงไป
