เจี๋ยวจิ๋วโหรได้ฟังขงเบ้งว่าดังนั้น จึงทูลพระเจ้าเล่าเสี้ยนว่า ข้าพเจ้าดูในตำราแล้วเห็นดาวมหาอุปราชเมืองเรานี้เศร้าหมอง อันดาวประจำเมืองฝ่ายเหนือนั้นรุ่งเรือง อนึ่งชาวเมืองเราเลื่องฦๅกันว่าเวลากลางคืนได้ยินใบสนซึ่งต้องลมนั้น เหมือนเสียงคนร้องไห้อื้ออึงอยู่ ซึ่งมหาอุปราชจะยกไปครั้งนี้ขอให้งดไว้ก่อน พระเจ้าเล่าเสี้ยนยังมิได้ตรัสประการใด
ขงเบ้งจึงว่าแก่เจี๋ยวจิ๋วว่า ตัวเราได้รับสั่งพระเจ้าเล่าปี่ไว้ว่า จะคิดอ่านบำรุงแผ่นดินให้ราบคาบ ซึ่งท่านจะเอานิมิตร์มะโนสาเร่มาขัดไว้นั้นไม่ได้ จำเราจะยกไปทำการตามรับสั่งจึงจะควร แล้วขงเบ้งก็เอาธูปเทียนไปจุดบูชาพระศพพระเจ้าเล่าปี่ จึงกราบลงแล้วร้องไห้รํ่าว่าตัวข้าพเจ้าได้รับสั่งพระองค์ ให้ปราบปรามสัตรูราชสมบัติเสียให้ราบคาบ ข้าพเจ้าก็ได้ยกไปทำการกับเหล่าสัตรูแผ่นดิน ณเขากิสานถึงห้าครั้งก็ยังไม่สำเร็จตามรับสั่งก่อน ครั้งนี้ข้าพเจ้าจะยกกองทัพไปอิก แม้นไม่สมความคิดก็จะมิได้กลับมาเลย แล้วก็ลาพระเจ้าเล่าเสี้ยนไปเมืองฮันต๋ง ให้จัดแจงทแกล้วทหารได้สามสิบสี่หมื่น แลตระเตรียมเครื่องสาตราวุธไว้ทุกกอง
พอทหารมาบอกว่า กวนหินป่วยประจุบันถึงแก่ความตายแล้ว ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็ตกใจร้องไห้รักกวนหินจนสลบไป ขุนนางทั้งปวงชวนกันเข้าแก้ฟื้นขึ้น ขงเบ้งจึงว่ากวนหินนี้เปนทหารเอก ทั้งมีใจสัตย์ซื่อเหมือนกวนอูผู้บิดา ควรที่จะช่วยทำนุบำรุงแผ่นดินสืบไป ซึ่งกวนหินมาถึงแก่ความตาย ครั้งนี้เหมือนเราเสียกำลังไปแก่ข้าศึกกึ่งหนึ่ง ครั้นเวลารุ่งเช้าขงเบ้งจึงให้เกียงอุยอุยเอี๋ยนคุมทหารเปนกองหน้า ให้ลิอิ๋นคุมเสบียงขงเบ้งเปนกองหลวง นายทหารยกเปนห้ากองไปบันจบกันณเขากิสาน
