ประกอบไปด้วยสติปัญญากล้าหาญสัจซื่อมั่นคง แล้วน้ำใจก็รักทหารปูนบำเหน็จให้ มิได้รักทรัพย์สิ่งของเอาใจคนเปนประมาณ สืบไปข้างน่าเห็นตั๋งโต๊ะจะได้เปนใหญ่ ลิโป้ได้ยินดังนั้นมีความยินดีจึงตอบว่า เราคิดอยู่ว่าจะหาที่พึ่งดังนี้ แต่หาช่องซึ่งจะไปนั้นยังมิได้ ลิซกนั้นจึงเอาทองกับพลอยแลเข็มขัดมาตั้งไว้ ลิโป้เห็นจึงถามว่า ของทั้งนี้ท่านเอามาทำไม ลิซกจึงตอบว่าตั๋งโต๊ะมีน้ำใจรักใคร่ท่านเปนอันมาก จึงให้เราเอาม้าแลของทั้งนี้มาให้แก่ท่าน ลิโป้เปนคนโลภครั้นเห็นของก็มีความยินดียิ่งนักจึงตอบว่า ซึ่งตั๋งโต๊ะมีในรักเราให้เอาม้าแลสิ่งของมาให้เราทั้งนี้เราจะมีสิ่งอันใดไปสนองคุณท่าน ลิซกจึงตอบว่าแต่ตัวเรามีฝีมือพอประมาณ ตั่งโต๊ะยังมีใจรักช่วยเสนอความชอบให้ เราจึงได้เปนนายทหาร แลตัวท่านมีฝีมือรบพุ่งกล้าหาญยิ่งกว่าเรา ถ้าไปอยู่ด้วยเห็นจะได้เปนขุนนางใหญ่ขึ้นกว่านี้ ลาภสการความศุขก็จะมีเปนอันมาก ลิโป้จึงตอบว่าเราจะเอาความชอบอันใดไปเปนกำนันตั๋งโต๊ะ ลิซกจึงตอบว่าถ้าท่านจะเอาความชอบนั้นก็ได้ง่ายเกรงอยู่แต่ว่าท่านจะไม่ทำ ถ้าท่านทำแล้วก็จะได้ในลัดนิ้วมือเดียว ลิโป้ได้ยินก็นิ่งอยู่ แล้วตอบว่าอันจะเอาความชอบสิ่งใดไปนั้นก็ไม่มี แลเต๊กหงวนกับตั๋งโต๊ะผิดกันอยู่ เราจะตัดศีศะเต๊กหงวนไปเปนกำนันตั๋งโต๊ะเห็นจะควรฤๅไม่ควร ลิซกจึงตอบว่าถ้าท่านทำดังนี้ความชอบจะมีแก่ท่านเปนอันมาก แลซึ่งจะคิดทำอย่างนั้นก็อย่านอนใจ ถ้าช้าไปเกลือกจะเสียท่วงที ลิโป้จึงรับคำว่าท่านไปบอกแก่ตั๋งโต๊ะเถิด พรุ่งนี้เราจะตัดเอาศีศะเต๊กหงวนไปให้ตั๋งโต๊ะ ตัวเราจะอยู่ทำราชการด้วย ลิซกก็ลากลับไปบอกเนื้อความแก่ตั๋งโต๊ะทุกประการ ครั้นเวลาค่ำประมาณสองยามเศษ ลิโป้
