๏๑มาตราหนึ่ง ผู้ใดใจโลภนักมักทำใจใหญ่ใฝ่สูงให้เกินศักดิ์ กระทำให้ล้นพ้นล้ำเหลือบันดาศักดิ์อันท่านให้แก่ตน แลมิจำพระราชนิยมพระเจ้าอยู่หัว แลถ้อยคำมิควรเจรจาเอามาเจรจา เข้าในรวางราชาสับท แลสิ่งของมิควรประดับเอามาทำเปนเครื่องประดับตน ท่านว่า ผู้นั้นทนงองอาจ์ ท่านให้ลงโทษ ๘ สถาน สถานหนึ่ง ในบันฅอริบเรือน ๑ สถานหนึ่ง ให้เอามพร้าวห้าวยัดปาก ๑ สถานหนึ่ง ให้ริบราชบาตรแล้วเอาตัวลงหญ้าช้าง ๑ สถานหนึ่ง ให้ไหมจัตุรคูนแล้วเอาตัวออกจากราชการ ๑ สถานหนึ่ง ให้ใหมทวีคูน ๑ สถานหนึ่ง ให้ทวนด้วยลวดหนัง ๕๐ ที ๒๕ ที ใส่ตรุะไว้ ๑ สถานหนึ่ง ให้จำไว้แล้วถอดเสียเปนไพร่ ๑ สถานหนึ่ง ให้ภาคทันท์ไว้ ๑ รวม ๘ ฯ
๏๒มาตราหนึ่ง ผู้บังอาจลอบลักพระราชทรัพยในพระคลังหลวงนอกพระคลังหลวงก็ดี ท่านให้ลงโทษ ๘ สถาน ๆ หนึ่ง คือ ให้ฆ่าเสีย ๑ ให้ประจาน ๑ ให้ทวนด้วยลดหนังไม้หวาย ๒๕ ที ๑ ให้ถอดเสียเอาตัวลงเปนไพร่ ๑ ให้ไหมตรีคูน ๑ ให้ไหมทวีคูน ๑ ให้ไหมลาหนึ่ง ๑ ให้อุเบกสาไว้ ๑ รวม ๘ ฯ
๏๓มาตราหนึ่ง พระเจ้าอยู่หัวมิได้ตรัสใช้ไปราชการสิ่งใดใด แลตนไปมาด้วยกิจการเองก็ดี แลถานะคดีอันพระเจ้าอยู่หัวมิควรจใช้ แลตนว่าพระเจ้าอยู่ใช้ก็ดี แลตนไปรุกราชบาตรข่มเหงไพร่ฟ้าเกบเอาทรัพยสิ่งของอันใดใดก็ดี แลผู้ใดไปทำทุจริตผิดดั่งนี้ ผู้นั้นเขาในรวางรุกราชบาตรเกินเลย ท่านให้ลงโทษ ๘ สถาน สถานหนึ่ง คือ ให้ฆ่าเสีย ๑ ให้ตัดปากเสีย ๑ ให้ไหมจัตุรคูนแล้วเอาตัวลงหญ้าช้าง ๑ ให้ทวนด้วย
