บางทีถ้าเล่าว่า ตัวถูกผีหลอกอย่างนั้น ๆ ถ้าไล่เข้า ก็มักจะเปนที่ไม่มีพยาน ฤๅไม่ได้พิจารณาการเลอียดเปนแต่เห็นวูบวาบ ก็ลงว่า ผีหลอก ฤๅเห็นอะไรแวมวาม ได้ยินอะไรกุกกักตึงตัง ก็ลงเอาว่า ผีหลอกนั้นแล โดยมากทั่วไป เรื่องผีหลอกนี้มักฝึกสันดานคนเรามาจำเดิม แต่ยังเล็ก ๆ ก็เคยได้ยินผู้ใหญ่เล่ามา ก็เด็กที่มีอายุน้อย ๆ เช่นนั้นจะหาความพิจารณาที่ไหนได้ เมื่อได้ยินผู้ใหญ่เล่า ก็เกิดความกลัวความเชื่อมาทีเดียว ครั้นโตขึ้น อุปาทานก็ยึดมั่นให้หวาดหวั่นตลอดมา ไม่ได้คิดที่จะใต่สวนเอาความจริงนั้น แลโดยมาก ครั้นเมื่อได้เล่าเรียนวิชาอันใด เมื่อตอนรุ่นขึ้น ก็คงต้องไปเรียนกับพระกับขรัว ๆ ก็มีความเชื่อในเรื่องผีนี้ จนมีคาถาแลวิชากันผีต่าง ๆ จนคนนั้นเปนบ้าเล่าเรียนตามไป ครั้นเมื่อได้วิชาเช่นนั้นเข้า ก็เลยเชื่อผีหนักขึ้น เพราะมีวิชาแก้กันเมื่อประสบพบอันใด ก็เข้าใจว่า ผี ภาวนาไปทีเดียว
