เราไม่ได้คัดค้านคำบุราณฤๅติเตียนคนที่ได้พบผีหลอกว่า เปนการไม่จริงทีเดียว เปนแต่เราได้ทราบความเรื่องผีมีฤทธิมีเดชนั้นมากมายนั้น ส่วนผู้ที่ว่า ผีไม่มีไม่จริงนั้น เราก็ได้รู้เนือง ๆ เมื่อแรกเราก็เปนคนกลัวผีมากที่สุด แต่เรือนที่อยู่มีรูสักเท่าผลส้มเกลี้ยง กลางคืนก็กลัวผีมันจะลอดรูนั้นมา ครั้นเมื่อเราได้ทราบในถ้อยคำคัดค้านเรื่องผีไม่มีนั้นเนือง ๆ เข้า จึงค่อยมีใจกล้าที่จะสืบสวนแลจับผีหลอกให้ได้ แต่นั้นมา เราได้อุสาหที่จะพบผีหลอก ก็ไม่ปรากฎเลยสักครั้งหนึ่งว่า ผีหลอกอย่างไร เมื่อมีเหตุที่เรียกว่าผีหลอกทำให้เราตกใจในทีแรกแล้วครั้งใด เราก็ได้ยั้งใจที่จะตรวจให้รู้แน่ทุกที ตรวจเข้าก็ได้ความว่า เปนเพราะไม่พิจารณา เห็นอะไรแวบวาบก็ตกใจวิ่งมาเสีย แล้วก็ลงว่าผีเท่านั้น ถ้าพิจารณาเข้าก็เห็นได้ชัดว่า เปนด้วยสิ่งนั้นสิ่งนี้ หาใช่ผีไม่ ด้วยอำนาจความที่เราไม่ได้เคยพบผี แลความ
