หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๕
กำหนดว่า พุทธปรินิพพานก่อนคฤศตศักราช ๕๔๓ ปีต้องกันกับเรา เพราะฉนั้น หนังสือฉบับนี้คงจะได้แต่งภายหลังพุทธปรินิพพาน ๘๕๐ ปี คำแปลลงเปนภาษาบาลีเรียกว่า ทาฒะวังสะ ได้ทำเมื่อพุทธศักราช ๑๗๔๓ จุลศักราช ๕๖๒ ธัมมะกิตติเถระเปนผู้แปลในรัชกาลแห่งพระนางลีลาวดี ตามข้อความที่กล่าวนั้นว่า ภิกษุผู้หนึ่งชื่อ เขมะ เปนสาวกแห่งพระพุทธเจ้า ได้ทำพระทันตธาตุออกจากเชิงตะกอน แล้วถวายแด่พระเจ้าพรหมทัต พระเจ้ากรุงกลิงคะในพระนครทันตปุระ พระเจ้าแผ่นดินได้สร้างวิหารหุ้มด้วยทองประดิษฐานไว้เปนที่นมัสการมาหลายชั่วบุรุษ
ภายหลัง พระทันตธาตุนั้นตกไปยังกรุงปาตลีบุตร ได้สำแดงอิทธิปาฏิหาริเปนหลายประการ เมื่อทิ้งลงในหน้าเตาเพลิง ก็บันดาลมีดอกบัวขึ้นมารับ ได้ทดลองประหารลงที่หน้าแผ่นเหล็ก ก็ปรากฎติดอยู่ในแผ่นเหล็ก ไม่มีผู้ใดจะนำออกได้ จนสุภัทรภิกษุมาเชิญออก จึงออกได้
