ประเทศไทย แต่บัดนี้ ได้เกิดความกระเทือนขึ้นอีกแล้ว ซึ่งเกี่ยวกับเด็กหญิงอีกนั่นแหละ ซึ่งคล้ายจะซ้ำแบบเดิมกับบุญแอบ ลูกบุญธรรมที่ตายไปแล้ว เด็กหญิงคนใหม่นี้ ผมได้พบที่ตำบลสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรี ในระหว่างที่ผมกำลังจอดรถและขายยาอยู่ชุลมุน ลูกน้องผมอีกคนก็หยิบยาขายมือไม่แห้งเช่นกัน มีเด็กสาวอายุประมาณสิบหกสิบเจ็ดยืนเกาะรดซื้อยาอยู่ข้างผม เมื่อผมก้มหน้าไปพบเธอ เธอก็ยิ้มกับผมอย่างกันเอง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะการซื้อขายมักจะมีสีหน้ายิ้มแย้มเข้าหากันทั้งผู้ขายและผู้ซื้อ เด็กสาวนั้น แม้แต่จะซื้อยาไปแล้ว ก็ยังคงเกาะรถอยู่นานเท่านาน พอเห็นว่างคน เธอก็เรียกผมเบา ๆ ว่า
"คุณตาขา คุณตาขา" ผมนึกว่า แกจะต้องการยาอะไรอีก จึงก้มหน้าดูแก
"จะต้องการยาอะไรอีกคะหนู?" ผมถาม
"เปล่าค่ะ หนูอยากถามอะไรคุณตาสักหน่อยค่ะ" เธอพูดพร้อมกับจ้องแจ๋วแหวว
"เอ้า! ว่าไปเลยค่ะหนู" ผมพูดโดยชักสนใจ
"คุณตาขายยายังงี้ รู้จักนายอเนกไหมคะ เขาก็ขายยาอย่างคุณตานี่แหละค่ะ" เธอพูดแล้วยิ้มแห้ง ๆ ผมได้ยินถึงชื่อคนที่ถูกถาม ก็นิ่งนึกอยู่เป็นครู่ ก็นึกออกว่า คนชื่ออเนกนี้ก็เป็นคนขายยาแบบเดียวกับผม แต่คนละห้าง เมื่อสองสามวันมานี้ ได้ข่าวว่า ถูกรถยนต์ชนเอาบาดเจ็บเข้านอนในโรงพยาบาล ในใจนึกแวบไปว่า พ่ออเนกหน้ามนคนนั้นแอบมาก่อกรรมเอาไว้กับเด็กสาวผู้มีหน้าตาน่าดูคนนี้เข้ากระมัง
"หนูรู้จักกะเขาหรือ?" ผมถามไป สงสัยว่า ที่คิดไว้คงไม่ผิด คงจะเกี่ยวกับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ กันแน่ ๆ แม่คนนี้มีเค้าเป็นลูกจีน เพราะคนสุพรรณลงมีผิวขาวก็หมายถึงมีเชื้อจีนผสม
"ค่ะ" เธอตอบเบา ๆ แล้วยิ้มแห้ง ๆ หลบตาด้วยกิริยาอาย
"หนูชื่ออะไรล่ะคะ ชอบกับนายอเนกนานแล้วหรือ บอกตาไปเถิด
